لئو تولستوی: تفاوت میان نسخه‌ها

لئو بدنبال رویکرد ویژه ای که به آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان داشت، در سال ۱۸۵۷ برای پنج سال از کشورهای اروپای غربی و با بزرگان اروپا مانند: [[چارلز دیکنز]]، [[ایوان تورگنیف]]، [[فریدریش فروبل]] و [[آدلف دیستروِگ]]، دیدار کرد. پس از بازگشت به کشورش، براساس آزموده های نو آموخته، دست به یک رشته نوآوریهای آموزشی زد و در همین راستا به پیروی از [[ژان ژاک روسو]]، به پایه گذاری دبستانهایی در روستاها پرداخت. تولستوی از سال [[۱۸۵۵ (میلادی)|۱۸۵۵]] پیاپی در زادگاه خود یاسنایا پالیانا، [[مسکو]] و [[سن پترزبورگ]] به سر برد. لئو در نامه‌ای به یکی از خویشاوندانش که ادارهسرپرستی اموربرخی کارهای دربار و مباشرتپیشکاری املاکزمینهای [[تزار]] روسیه را بر عهدهدوش داشت، چنین نوشته‌است:

:: «هرگاه به مدرسهدبستان پا می‌گذارم، با دیدن چهره‌های آلوده و تکیده، موهای ژولیده و برق چشمانِ این کودکان ندار،بینوا، دستخوش ناآرامی و بیزاری می‌شوم و همان حالتی به‌من دست می‌دهد که بارها از دیدن میخوارگان مست، بر من چیره شده‌است. ای خدای بزرگ! چگونه می‌توانم آن‌ها را رهایی دهم؟ نمی‌دانم به کدام یک کمکیاری کنم. من آموزش و پرورش را تنها برای توده‌ها می‌خواهم و نه کسی دیگر، مگر بتوانم [[پوشکین]]ها و [[لومونوسف]]های آینده را از غرق شدن رهایی بخشم.»

تولستوی هیچ‌گاه جدایی میان کودکان نمی انداخت و دانش‌آموزان باهوش را از دیگران جدا نکرد تا درخورِ توان و آمادگی هر کودک، آموزش شایسته را به آن‌ها ارزانی دارد. پس از این‌که دبستان ها از سوی سازمان پادشاهی تزار بسته شد، تولستوی کارهای فرهنگی و آرمانهای پرورشیِ دلخواهش را دنبال کرد. او با انتشار کتاب‌های سرگرم‌کننده با آمیزه ای از دانشهای تجربی و انسانی، همچنین داستان‌های آموزشی به‌ویژه داستان‌های [[ازوپ]]، کودکان را با ارزش‌های رفتاری، اجتماعیهمگانی و معنویآسمانی آشنا نمود. میلیون‌ها کودک روسی تا دهه دوم سده بیستم با آموزش الفبای تولستوی، سال یکم دبستان را آغاز نمودند. با در پیش گرفتن این روش، تولستوی توانست در جنبش بازنگری آموزشی و ساخت دبستان های آزاد به گونه [[سامرهیل]]، کارساز شود.