آیزاک نیوتن: تفاوت میان نسخه‌ها

چندپاره‌شدن کشورکشور، که از رویدادهای مهم تاریخ آن به‌شمار می‌رفت، این کشور راآن‌را جولان‌گاه پروتستان‌ها کرد. بیشتر مردمان محل زندگی نیوتن ([[لینکلن‌شر]]) طرف‌دار مجلس بودند، ولی خانودهٔ او طرف‌دار پادشاه بود. این مشکلات سیاسی بر زندگی او تأثیر فراوان داشت.

در دههٔ ۱۶۶۰ میلادی نیوتن دربارهٔ [[شکست نور]] تحقیق می‌کرد. او دریافت که اگر نور سفید از یک [[منشور]] بگذرد، به طیفی از رنگ‌ها تجزیه می‌شود.می‌شود، همچنینو این‌که با قرار دادن وارونۀ منشور مشابه دیگری در مسیر نور تجزیه‌شده، می‌توان رنگ‌های طیف را بازترکیب کرد و به نور سفید رسید. او دلیل تشکیل [[طیف]] را چنین توجیه می‌کرد؛ نور جریانی از ذرات کوچک است که به خط مستقیم در فضا حرکت می‌کنند و با گذر از یک ماده شفاف مانند منشور به ماده‌ای دیگر، این ذرات بسته به نوع لرزش خود با زاویه‌های گوناگون می‌شکنند. در نتیجه ذرات نور سفید از هم جدا شده به شکل طیف هفت رنگ ظاهر می‌شوند.

[[پرونده:NewtonsTelescopeReplica.jpg|بندانگشتی|نسخه بدل دومین تلسکوپ بازتابی نیوتن که او در سال ۱۶۷۲ به [[انجمن سلطنتی]] ارائه کرد.]]

[[پرونده:NewtonsPrincipia.jpg|بندانگشتی|نسخه خود نیوتن از کتاب «پرینکیپیاپرینسیپیا» با اصلاحات دست‌نویس برای نسخه دوم]]

در کنار کارهای علمی، نیوتن از مسؤولیت‌هایمسئولیت‌های سیاسیحکومتی نیز روی‌گردان نبود. او در ۱۶۸۹، ۱۷۰۱ و ۱۷۰۲ به نمایندگی [[پارلمان بریتانیا|مجلس]] برگزیده شد. اگر چه تنها جمله‌ایچیزی که در این سه سال در صحن مجلس بر زبان آورد، درخواست بستن پنجره‌ها بود.

[[پرونده:Isaac Newton grave in Westminster Abbey.jpg|بندانگشتی|آرامگاه نیوتن در [[کلیسای وست‌مینستر|کلیسای وستمینستر]]]]

نیوتن شخصیتی آشکارا غیرعادی داشت، بیش از اندازه استثنایی اما تک‌رو، سرد، بدعنق، تا حدی [[پارانویا|پارانوید]] و به حواس‌پرتی و انجام کارهای غیرعادی معروف بود.<ref name="tarikhche_hamechiz66">بیل برایسن، تاریخچهٔ تقریباً همه چیز، برگردان محمدتقی فرامرزی، صفحهٔ ۶۶.</ref> او تا جایی پیش رفت که یک بار سنجاقی دراز را در کاسهٔ چشم خود، بین چشم و استخوان کاسهٔ چشم و تا جای ممکن نزدیک به عقب چشم خود فرو بُرد و به اطراف چرخاند تا ببیند چه می‌شود، اگرچه به گونه‌ای معجزه‌آسا، چیزی نشد.<ref name="tarikhche_hamechiz66"/> در موردی دیگر، مدتی بس طولانی و تا جایی‌که می‌توانست تاب بیاورد به خورشید خیره شد تا ببیند چه اثری بر بینایی می‌گذارد؛ این بار نیز آسیب ماندگار ندید ولی مجبور شد چند روزی در یک اتاق تاریک بماند تا چشمانش به وضعیت عادی برگردند.<ref name="tarikhche_hamechiz66"/>

هرچند نیوتن بیشتر برای آثار علمی شهرت دارد اما تعدادی از رساله‌های وی دربارۀ تفسیر [[کتاب مقدس]] شهرت دارند. وی خود را از اندک افراد زمانه می‌دانست که از سوی [[خدا]] برای تفسیر [[کتاب مقدس]] برگزیده شده‌بودند. وی مانند بسیاری دیگر از هم‌وطنان هم‌عصرش از ستایندگان آثار [[جوزف مید]] بود. نیوتن تأکید زیادی بر تفسیر [[مکاشفه یوحنا]] داشت و یادداشت‌های فراوانی درباره این بخش از [[انجیل]] دارد. وی [[تثلیث]] را باور نداشت.<ref name=dulles>Avery Cardinal Dulles. [http://www.firstthings.com/article.php3?id_article=143 The Deist Minimum]. 2005.</ref> او نیمی از عمر خود را به کیمیاگری و کارهای خودسرانهٔ دینی گذراند و سال‌های سال به مطالعهٔ نقشهٔ طبقهٔ همکف معبد گمشدهٔ سلیمان در [[بیت‌المقدس]] گذراند (و زبان عبری را هم برای همین فرا گرفت) تا سرنخ‌های ریاضی برای پیداکردن تاریخ دومین بازگشت [[مسیح]] و پایان جهان را در آن پیدا کند.<ref name="tarikhche_hamechiz67">بیل برایسن، تاریخچهٔ تقریباً همه چیز، برگردان محمدتقی فرامرزی، صفحهٔ ۶۷.</ref> دلبستگی او به [[کیمیاگری]] بسیارنیز بیشتردل‌بسته بود تا جایی‌که تجزیهٔ یک رشته از موی سر نیوتن در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی نشان داد که جیوهٔ مانده در آن، چهل برابر میزان عادی استاست،<ref name="tarikhche_hamechiz67"/> که این، حواس‌پرتی او را نیز توجیه می‌کند که گاهی هنگام بیدارشدن، ساعت‌ها فراموش می‌کرد که باید از رختخواب برخیزد، و نشسته در تختش در اندیشه‌های خود غرق می‌شد.<ref name="tarikhche_hamechiz66"/>