خوشنویسی در جهان اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

اغلب نسخه‌های قدیمی [[قرآن]] به نوعی [[خط کوفی]] اولیه است. پس از سدهٔ پنجم هجری، خط کوفی بکلیبه‌کلی جای خود را در نگارش متن قرآن به خط [[نسخ]] و [[خط محقق|محقق]] داد که حروف آن‌ها بر خلاف حروف زاویه‌دار کوفی، منحنی و قوس‌دار است. در [[اسپانیا]]ی مسلمان، نوعی خط به‌وجود آمد که حاصل تماس [[اندلس]] با [[مسیحی]]ان غربی است.<ref name=ToolAutoGenRef1>شریف، میرمحمد، هنرهای اسلامی</ref>

در اواسط قرن یازدهم سومین خط خالص ایرانی، یعنی [[شکسته نستعلیق]] به دست [[مرتضی قلی خان شاملو]] حاکم [[هرات]] با تغییر دادن خط نستعلیق ابداع شد. علت پیدایش آن را می‌توان به سبب نیاز به تندنویسی و راحت‌نویسی در امور منشی‌گری و بیش از آن ذوق و خلاقیت ایرانی دانست. همانطوریهمان‌طوری که بعد از پیدایش خط تعلیق، ایرانیان به‌خاطر سرعت در کتابت، [[شکسته تعلیق]] آن را نیز به وجود آوردند.<ref name=ToolAutoGenRef3/> خط شکسته نستعلیق به‌دست [[میرزا شفیعا]] هراتی کاملتر شد و درویش [[عبدالمجید طالقانی]] قواعد جدیدی برای آن وضع کرد و آن را به کمال رساند. درویش عبدالمجید شکسته نستعلیق را به جایی رساند که میرعماد در نستعلیق انجام داده بود.