موسیقی سنتی ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[ریسمان ایران|موسیقی]] اصیل ایرانی'''، که با نام '''موسیقی سنتی ایرانی'''، '''موسیقی کلاسیک ایرانی''' و '''موسیقی دستگاهی''' نیز شناخته می‌شود،<ref dir=ltr>{{پک|Nettl|1987|ک=The Radif of Persian Classical Music|ص=193|زبان=en}}</ref> شامل دستگاه‌ها، نغمه‌ها، و آوازها، از سال‌ها پیش از میلاد مسیح تا به امروز سینه به سینه در متن مردم ایران جریان داشته، و آنچه دلنشین‌تر، ساده‌تر و قابل‌فهم تر بوده‌است امروز در دسترس است، بخش بزرگی از [[آسیای میانه]]، [[افغانستان]]، [[پاکستان]]، [[جمهوری آذربایجان]]، [[ارمنستان]]، [[ترکیه]]، و [[یونان]] متأثر از این موسیقی است و هرکدام به سهم خود تأثیراتی در شکل‌گیری این موسیقی داشته‌اند، از موسیقی‌دان‌ها یا به عبارتی نوازندگان موسیقی در [[ایران باستان]] می‌توان به «[[باربد]]» و «[[نکیسا]]» و «[[رامتین (موسیقیدان)|رامتین]]» اشاره کرد. موسیقی اصیل ایرانی، جزو کهن‌ترین سبک‌های موسیقایی از دوران باستان تا به امروز است.{{مدرک}} همچون گذشته‌های دور، مشاهیر صاحب سبک بسیاری در [[تاریخ معاصر ایران|تاریخ ایران معاصر]] سر برآورده و هر یک، گامی مؤثّر در اعتلاء و پویندگی این موسیقی اصیل برداشته اند.