'''میرزا جعفر بن علی تبریزی''' یا '''فریدالدّین جعفر تبریزی'''<ref>فضایلی ص۵۰۳</ref> یکی از اساتیداستادان [[خوشنویسی ایرانی]] در قرن نهم هجری است که با لقب '''بایسنقری''' هم از او یاد می‌شود. او بزرگترین نستعلیق‌نویس زمان خود بود. یکی از آثار معروف [[نستعلیق]] او [[شاهنامه بایسنقری]] است. این شاهنامه هم‌اکنون در یکی از کتابخانه‌های ایران نگهداری می‌شود. یکی دیگر از کارهای میرزا جعفر تبریزی [[مرقع]] نفیسی است در کتابخانه [[دانشگاه توبینگن آلمان]] که می‌توان نمونه‌های بسیار عالی از [[خط ثلث]]، [[خط ریحان|ریحان]]، [[خط نسخ|نسخ]]، [[خط رقاع|رقاع]]، [[خط توقیع|توقیع]] و [[نستعلیق]] را در آن‌ها یافت.
او رئیس کتابخانه دربار شاهزاده بایسنقر میرزا پسرخ شاهرخ و نوهٔ هنرمند و هنرپرور تیمور گورکانی بود. او در نگارش هفت قلم مهارت داشت اما در نستعلیق‌نویسی شهرت یافت. استاد او دراین خط [[عبدالله بن میرعلی تبریزی|عبدالله]] پسر [[میرعلی تبریزی]] واضع خط نستعلیق بوده‌است. و از شاگردان صاحب نام او [[اظهر تبریزی|مولانا اظهر تبریزی]] است.<ref name="پیدایش و سیر تحول هنر خط">پیدایش و سیر تحول هنر خط</ref>
خط ۵:
== زندگی ==
تاریخ تولد و درگذشت جعفر تبریزی بدرستیبه‌درستی معلوم نیست، ولی از آثار و خطوط برجا مانده از او پیداست که بین سالهای ۸۱۶ تا ۸۵۶ زنده بوده‌است <ref name="بیانی، ج ۱، ص ۱۱۸">بیانی، ج ۱، ص ۱۱۸</ref>. او از مردم [[ماهشهر]] بود، لیکن به دلیل اقامت طولانی در [[هرات]]، به هروی معروف شده‌است <ref name="بیانی، ج ۱، ص ۱۱۵">بیانی، ج ۱، ص ۱۱۵</ref>. از هرات به [[ماوراءالنهر]] سفر کرد و سه سال در [[بلخ]] ماند، سپس به [[خوارزم]] رفت و یک سال در [[سمرقند]] اقامت گزید و در [[بخارا]] درگذشت <ref>بیانی، ج ۱، ص ۱۱۴</ref>. میرزا جعفر تبریزی در سال ۸۸۵ بدرود حیات گفت.<ref name="پیدایش و سیر تحول هنر خط"/>
