دانشگاه علوم پزشکی تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
خط ۱۷:
[[پرونده:Iranian national Museum of Medical Sciences; Tehran; Iran-8.jpg|بندانگشتی|چپ|220px|[[موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران]]]]
دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران بازماندهٔ مدرسهٔ طب [[دارالفنون]] تهران است و از این لحاظ از کهن‌ترین موسسات علوم پزشکی آکادمیک ایران محسوب می‌شود. مدرسه طب تا سال ۱۳۰۳ شمسی در دارالفنون دایر بود. در سال ۱۳۰۲ رئیس‌الوزرا عمارت مسعودیه را به مبلغ ۳۹ هزار تومان خریداری و برای تأسیس مدرسه علوم عالیه به وزارت معارف هدیه کرد. در سال ۱۳۰۳ پس از تعمیرات لازم، وزارت معارف به آن محل منتقل و دو مدرسه طب و دواسازی در یکی از حیاط‌های آن تشکیل شدند. مدرسه دواسازی از سال ۱۳۰۱ با استخدام یک معلم ارمنی تبعه ترکیه به نام پاپاریان که ماهیانه ۷۵ تومان حقوق برای او در نظر گرفته شد، کار خود را آغاز کرده بود.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۲۳۸ دوره پنجم مجلس شورای ملی ۲۴ دی ۱۳۰۴ |نشانی=https://mashruteh.org/wiki/index.php?title=مذاکرات_مجلس_شورای_ملی_۲۴_دی_۱۳۰۴_نشست_۲۳۸}}</ref>
 
مدرسه دیگری که در همان سالها تاسیس و بعدا از هسته‌های تشکیل دهنده دانشگاه تهران شد، مدرسه دندانسازی بود که از سال ۱۳۰۸ یک استاد لهستانی به نام فالک کوش ملچارسکی برای مدیریت و تدریس در آن با حقوق ماهیانه دویست و پنجاه تومان استخدام شد. در سالهای دوم و سوم مدیریت او هر ساله پنجاه تومان به حقوق ماهیانه‌اش افزوده شد. <ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۹۰ دوره هفتم مجلس شورای ملی پنجم دی ۱۳۰۸ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-90-%D8%B5%D9%88%D8%B1%D8%AA%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%BE%D9%86%D8%AC%D8%B4%D9%86%D8%A8%D9%87-5-%D8%AF%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%87-1308-%D9%85%D8%B7%D8%A7%D8%A8%D9%82-24-%D8%B1%D8%AC%D8%A8-1348}}</ref>
 
چندی بعد مدرسه طب به عمارتی در خیابان لاله زار نو و سپس به عمارت بیمارستان معتمد و در اسفند ماه ۱۳۱۶ به محل فعلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران منتقل و در زیرمجموعه دانشگاه تهران فعالیت خود را از سرگرفت.<ref>روسای دانشکده پزشکی از بدو تأسیس تا کنون''. گردآوری و تألیف علی نجفی و زرین توکلی. انتشارات دانشگاه علوم پزشکی تهران. ۱۳۸۷.</ref>