فهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

پهلویک خود در پارسی میانه معناهای گوناگونی داشت. گذشته از اشاره به دودمان اشکانی و زبان و قوم پارت، معنایی از اشرافیت را هم منتقل می‌کرد. فهلوی افزون بر این که این معناها را به ارث برد، معناها و کاربردهای دیگری هم بر آن بار شد. نویسندگان خراسان گاه برای اشاره به زبان مردمان غرب ایران، که به زبانی ایرانی اما جز پارسی رایج در خراسان سخن می‌گفتند، همین نام را به کار می‌بردند. از همین رو است، که به سروده‌های سرایندگانی از [[همدان]] و [[سپاهان]] گرفته تا [[آذربایجان]] و [[اران]] فهلویات می‌گفتند: نمونه را فهلویات [[بابا طاهر همدانی]] و فهلویات [[صفی‌الدین اردبیلی]]. همحمدالله در [[قرن هفتم هجری|سده هفتم]] [[حمدالله مستوفی]] هم زبان مردمان آذربایجان فهلوی می‌داند.