هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
خط ۸۹:
آدریان در طول پائیز 124 به یونان رسید و در مراسم [[اسرار الوزینیا]] شرکت جُست. وی دِین{{نشان|صد و چهل و یک}}خاصی به [[آتن]] داشت، [شهری] که در گذشته به این امپراتور شهروندی{{نشان|صد و چهل و دو}} و مقام آرخونات{{نشان|شصت و چهار}}(archonate) را بخشیده بود. به درخواست آتنی ها، وی قانون اساسی{{نشان|صد و چهل و سه}}آنان را بازبینی و اصلاح نمود_ و در میان اقدامات دیگر، یک فولیِ{{نشان|صد و چهل و چهار}}(معادل یونانی قبیله) جدید بدان ها افزود که به نام خودش نام گذاری گردید.<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', pp. 175–7</ref> آدریان میانجی گریِ{{نشان|صد و چهل و پنج}}مثبت{{نشان|صد و چهل و شش}}و مداخله جویانه را با احتیاط و حزم{{نشان|صد و چهل و هفت}} ترکیب نمود. وی هرگونه میانجی گری در یک کشمکش محلی میان تولیدکنندگان [[روغن زیتون]] و انجمن و شورای آتن{{نشان|صد و چهل و هشت}} را رد نمود؛ [شورایی] که تولید به مقداری ثابت را به تولیدکنندگانِ روغن زیتون تحمیل نموده بود؛<ref>Kaja Harter-Uibopuu, "Hadrian and the Athenian Oil Law", in O.M. Van Nijf – R. Alston (ed.), ''Feeding the Ancient Greek city''. Groningen- Royal Holloway Studies on the Greek City after the Classical Age, vol. 1, Louvain 2008, pp. 127–141</ref> با این وجود وی (آدریان) یارانه ای سلطنتی{{نشان|صد و چهل و نه}} برای منابع دانه{{نشان|صد و پنجاه}}آتنی ها اختصاص داد.<ref>Brenda Longfellow, ''Roman Imperialism and Civic Patronage: Form, Meaning and Ideology in Monumental Fountain Complexes''. Cambridge U. Press: 2011, {{ISBN|978-0-521-19493-8}}, p. 120</ref> آدریان دو بنیاد{{نشان|صد و پنجاه و یک}}برای اسپانسر{{نشان|صد و پنجاه و دو}}(حمایت مالی) بازی های عمومی، فستیوال ها و مسابقاتی که در دولت-شهر آتن برگزار می شدند را ایجاد نمود، تا اگر هیچ یک از شهروندانْ ثروت یا رغبت کافی برای اسپانسر آنان در قامت گیمناسیارخ{{نشان|صد و پنجاه و سه}} یا آگونوتِتس{{نشان|صد و پنجاه و چهار}}را نداشتْ این بنیاد خود اسپانسر [این بازی ها و مسابقات] را برعهده گیرد.<ref>Verhoogen Violette. Review of Graindor (Paul). ''Athènes sous Hadrien'', ''Revue belge de philologie et d'histoire'', 1935, vol. 14, no. 3, pp. 926–931. Available at [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rbph_0035-0818_1935_num_14_3_1541_t1_0926_0000_2]. Retrieved 20 June 2015</ref> به طور کلی آدریان ترجیح داد که اشراف یونان از جمله مبلغین سنت امپراتوری{{نشان|صد و پنجاه و پنج}} بر روی اقدامات و کارهای ماندگارتری مانند [[آباره]]{{نشان|صد و پنجاه و شش}}ها و [[آب نما]]{{نشان|صد و پنجاه و هفت}}های عمومی تمرکز نمایند.<ref>Mark Golden, ''Greek Sport and Social Status'', University of Texas Press, 2009, {{ISBN|978-0-292-71869-2}}, p. 88</ref> آتن دو تا از این آب نماها را دریافت داشت، یکی هم به [[آرگوس]] داده شد.<ref>Cynthia Kosso, Anne Scott, eds., ''The Nature and Function of Water, Baths, Bathing, and Hygiene from Antiquity Through the Renaissance''. Leiden: Brill, 2009, {{ISBN|978-90-04-17357-6}}, pp. 216f</ref>
در طول زمستان وی به [[پلوپونز]] سفری نمود، مسیر دقیقش نامعلوم است اما از [[اپیداروس]] گذشت؛ [[پوسانیاس (جغرافی دان)|پوسانیاس]] معابدی که توسط آدریان در آنجا ساخته شدند، و نیز تندیس خودش _در فُرم برهنگی قهرمانانه{{نشان|صد و پنجاه و هشت}}_ که توسط شهروندان آنجا به افتخار این "احیاگر"{{نشان|صد و پنجاه و نه}}شان خلق شد را توصیف می کند.<ref>[[Alexia Petsalis-Diomidis]], ''Truly Beyond Wonders: Aelius Aristides and the Cult of Asklepios''. OUP : 2010, {{ISBN|978-0-19-956190-2}}, p. 171</ref> آنتینوس و آدریان ممکن است در این دوران عاشق یکدیگر بوده باشند؛ آدریان سخاوت خاصّی نسبت به [[مانتینیا]]{{نشان|صد و شصت}}نشان داد، [شهری] که دارای پیوندهای مؤثر باستانی، اساطیری و سیاسی با زادگاه آنتینوس یعنی [[بیتینی]] بود. وی معبد [[پوزئیدون]] مانتینیا را بازسازی نمود،<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', pp. 177–80</ref><ref>David S. Potter,''The Roman Empire at Bay, AD 180–395''. London: Routledge, 2014, {{ISBN|978-0-415-84054-5}}, p. 44</ref> و با توجّه به گفته های پوسانیاسْ نام اصیل و سنتی شهر را بدان باز گرداند. این [شهر] از زمان های هلنیستی، پس از پادشاه مقدونی [[آنتیگونوس سوم]]{{نشان|صد و شصت و یک}} به نام ''آنتیگونیا''{{نشان|صد و شصت و دو}}خوانده می شد. آدریان همچنین زیارتگاه های مقدّس آبه{{نشان|صد و شصت و سه}} و [[مگارا (شهر)|مگارا]] و هرایونِ آرگوس{{نشان|صد و شصت و چهار}} را بازسازی نمود.<ref name="Boatwright, p. 134">Boatwright, p. 134</ref><ref>K. W. Arafat, ''Pausanias' Greece: Ancient Artists and Roman Rulers''. Cambridge U. Press, 2004, {{ISBN|0-521-55340-7}}, pp. 162, 185</ref>
در طول سفر به پلوپونز، آدریانْ بزرگِ خاندان [[اسپارت]] ها به نام ''اوریکلس هرکولانوس''{{نشان|صد و شصت و پنج}}_بزرگِ خاندان اوریکلید{{نشان|صد و شصت و شش}} که از زمان [[آگوستوس]] بدین سو بر اسپارت حکمرانی نموده بودند_ را قانع ساخت که به موازات بزرگِ خاندان آتنی ها به نام ''هرودس آتیکوس بزرگتر''{{نشان|صد و شصت و هفت}} وارد سنا[ی روم] گردد. [این] دو مرد اشرافی نخستین "یونانیان قدیم"ی شدند که به عنوان نمایندگان دو "قدرت بزرگ" دوران باستان وارد سنای روم می شدند.<ref>Birley, [http://uni-koeln.de/phil-fak/ifa/zpe/downloads/1997/116pdf/116209.pdf "Hadrian and Greek Senators"], ''[[Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik]]'' 116 (1997), pp. 209–245. Retrieved 23 July 2015</ref> این گامی مهم در چیره آمدن بر بی میلی اشراف یونانی در شرکت جُستن در زندگی سیاسی رومی بود.<ref>Christol & Nony, p. 203</ref> در مارس 125، آدریان با پوشیدن لباس آتنی، فستیوال آتنیِ [[دیونیسیا]] را ریاست نمود. [[معبد زئوس|معبد زئوس المپی]] برای بیش از پنج سده در دست ساختمان بود؛ آدریان منابع عظیمی را [شخصاً] در اختیار خود گرفت تا اطمینان یابد که این [ساختمان به زودی] به اتمام خواهد رسید. وی همچنین طراحی و ساختمان [[آباره]] های مخصوصاً پُر چالش{{نشان|صد و شصت و هشت}}و جاه طلبانه ای برای انتقال آب به [[آگورا]]ی آتن را سازماندهی نمود.<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', pp. 182–4</ref>
== جستارهای وابسته ==
* [[دیوار هادریان]]
| |||