هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== زندگانی اولیه ==

آدریان در 24 ژانویه 76 میلادی احتمالاً در ''[[ایتالیکا]]''(نزدیک [[سویل (شهر)|سویل]] امروزی) در ایالت رومی [[هسپانیا بایتیکا|''هسپانیا بایتیکا'']]{{نشان|دو}} زاده شد؛ البته یک زندگینامه نویس رومی ادعا می کند که وی در [[روم]] زاده شده است.<ref>{{cite book|author1=Mary T. Boatwright|editor1-last=Barrett|editor1-first=Anthony|title=Lives of the Caesars|date=2008|publisher=Wiley-Blackwell|isbn=978-1-4051-2755-4|page=159|chapter=From Domitian to Hadrian}}</ref><ref>Alicia M. Canto, [https://www.academia.edu/1082511/It%C3%A1lica_sedes_natalis_de_Adriano._31_textos_hist%C3%B3ricos_y_argumentos_para_una_secular_pol%C3%A9mica_2004_ Itálica, ''sedes natalis'' de Adriano. 31 textos históricos y argumentos para una secular polémica], ''Athenaeum'' XCII/2, 2004, 367–408.</ref><ref>Ronald Syme, "Hadrian and Italica" (''Journal of Roman Studies'', LIV, 1964; pp.{{nbsp}}142–149) supports the position that Rome was Hadrian's birthplace. Canto argues that among the ancient sources, only the [[Historia Augusta]], ''Vita Hadriani'' 2,4, claims this. 25 other sources, including Hadrian's horoscope, state that he was born in Italica. See Stephan Heiler, "The Emperor Hadrian in the Horoscopes of Antigonus of Nicaea", in Günther Oestmann, H. Darrel Rutkin, Kocku von Stuckrad, eds.,''Horoscopes and Public Spheres: Essays on the History of Astrology'', Walter de Gruyter, 2005, p. 49 {{ISBN|978-3-11-018545-4}}: Cramer, FH., ''Astrology in Roman Law and Politics'', Memoirs of the American Philosophical Society, 37, Philadelphia, 1954 (reprinted 1996), 162–178, footnotes 121b, 122 ''et al.,''[https://books.google.com/books?id=zv0UAAAAIAAJ&pgis=1 Googlebooks preview] O.{{nbsp}}Neugebauer and H.{{nbsp}}B. Van Hoesen, "Greek Horoscopes" ''Memoirs of the American Philosophical Society,'' 48, 76, Philadelphia, 1959, pp. 80–90, 91, and footnote 19, [https://books.google.com/books?id=kEgnLpm06zQC googlebooks preview of 1987 edition]</ref> نام وی را ''پوبلیوس الیوس هادریانوس''{{نشان|صد و یک}} نهادند. پدرش ''پوبلیوس الیوس هادریانوس آفر''{{نشان|سی و یک}} نام داشت؛ سناتوری با درجۀ [[پرایتور]]، که در ایتالیکا زاده و بزرگ شده بود اما به سبب نسل اندر نسل در طول سده ها، نَسَب وی به خانواده ای از هادریا (امروزه با نام [[اتری (ابروتسو)|اتری]])، شهری باستانی در پیچه نوم{{نشان|سه}} بازمی گشت. خانواده پس از تأسیس شهر ایتالیکا توسط ''شیپیونه آفریقایی''{{نشان|سی و سه}} در آنجا سکونت گزیدند. مادر هادریان [[دومیتیا پائولینا]]{{نشان|سی و چهار}} دختر یک خانواده برجستۀ سناتوری [[هیسپانیک]]-رومی اهل گادس{{نشان|سی و پنج}} ([[کادیس]]) بود.<ref name="Royston Lambert-31">Royston Lambert, ''Beloved And God'', pp.{{nbsp}}31–32.</ref> تنها خواهر یا برادرشْ یک خواهر به نام ''الیا دومیتیا پائولینا''{{نشان|سی و شش}} بود که از وی بزرگتر بود. نوۀ خواهرش{{نشان|سی و هفت}} به نام ''گنایوس پدانیوس فوسکوس سالیناتور''{{نشان|سی و هشت}} اهل بارسینو{{نشان|سی و نه}}([[بارسلون]]) بعدها در 118 همکار آدریان به عنوان [[کنسول روم|کنسول]] مشترک{{نشان|چهل}} گردید. به عنوان یک سناتور، پدر آدریان باید بخش زیادی از زندگی اش را در روم می گذراند.<ref>On the numerous senatorial families from Spain residing at Rome and its vicinity around the time of Hadrian's birth see R.&nbsp;Syme, 'Spaniards at Tivoli', in ''Roman Papers IV'' (Oxford, 1988), pp.{{nbsp}}96–114. Hadrian went on to build an Imperial villa at Tivoli (Tibur)</ref> قابل توجه ترین پیوند خانوادگی آدریان با [[تراژان]]_پسرعموی(یا پسر عمه){{نشان|چهار}} پدرش_ بود، کسی که وی نیز صاحب مقام سناتوری بود، و در در ایتالیکا زاده شده و رشد یافته بود. آدریان و تراژان هر دو _به گفتۀ [[اورلیوس ویکتور]]_ "''بیگانه''"{{نشان|چهل و دو}} و" ''مردمانی از خارج"''{{نشان|چهل و سه}}(advenae) بودند.<ref>Alicia M. Canto, "La dinastía Ulpio-Aelia (96–192 d.C.): ni tan Buenos, ni tan Adoptivos ni tan Antoninos". ''Gerión'' (21.1): 263–305. 2003</ref>

 

عدم توفیق در معرفی شخصی به عنوان وارث امپراتور می توانست منجر به کشمکشی افسارگسیخته و مخرب بر سر قدرتْ میان مدعیان تاج و تخت شده و به جنگی داخلی منجر گردد. [اما از سویی] انتصابِ خیلی زودتر از موعد نیز ممکن بود همچون خلع{{نشان|هفتاد و هشت}} [ــِـ امپراتور] نگریسته شود، و شانس هرگونه انتقال نظام مندِ قدرت را کاهش دهد.<ref>Fündling, 384; Strobel, 401.</ref> هنگامی که تراژان بر بستر مرگ افتاد و توسط همسرش پلوتینا پرستاری و توسط فرماندار آتیانوس به شدّت محافظت می شد، می توانست با یک وصیت ساده در بستر مرگ و در برابر گواهانْ قانوناً آدریان را به عنوان وارث معرفی نماید<ref>John Richardson, "The Roman Mind and the power of fiction" IN Lewis Ayres, Ian Gray Kidd, eds. ''The Passionate Intellect: Essays on the Transformation of Classical Traditions : Presented to Professor I.G. Kidd''. New Brunswick: Transaction Books, 1995, {{ISBN|1-56000-210-7}}, p. 128</ref> اما زمانی که بالاخره یک سند انتصاب جانشینی در معرض دید گذاشته شدْ امضای آن نه توسط تراژان بلکه توسط پلوتینا انجام گرفته بود، و تاریخ آن نیز یک روز پس از وفات تراژان زده شده بود.<ref>Elizabeth Speller, p. 25</ref> اینکه آدریان هنوز در [[سوریه (استان روم)|سوریه]] به سر می بُرد نیز خود بر آشفتگی اوضاع می افزود، چراکه قانونِ جانشینی رومْ حضور همزمان طرفین را در مراسم تحلیف الزامی نموده بود. شایعات، تردیدها، و گمانه زنی هایی پیرامون انتصاب و جانشینی آدریان وجود داشتند. حدس زده شده است که مستخدم جوان تراژان به نام فایدیموس{{نشان|هفتاد و نه}}_کسی که خیلی زود پس از تراژان درگذشت_ کشته شده بود (یا خود را کُشت).<ref>Birley, ''Restless Emperor'', p. 80</ref> منابع تاریخی در باب مشروعیت جانشینی آدریان دچار دو-دستگی هستند: [[دیون کاسیوس]] آنرا به مثابۀ جعل و تقلب{{نشان|هشتاد}} می بیند [در حالی که] نگارندۀ [[تاریخ قیصرها|تاریخ آگوستا]] آن را اصیل{{نشان|هشتاد و یک}}.<ref>Stephan Brassloff, "Die Rechtsfrage bei der Adoption Hadrians". ''Hermes'' 49. Bd., H. 4 (Sep. 1914), pp. 590–601</ref>

== امپراتوری (117) ==

 

=== تحکیم قدرت ===

 

آدریان برای مدتی در شرق باقی ماند و شورش یهودیانی{{نشان|هشتاد و شش}} که در دوران حکمرانی تراژان به وقوع پیوسته بود را سرکوب نمود. وی حاکم (استاندار) [[یهودا]] یعنی ژنرال برجسته [[موروها|مورویی]] به نام [[لوسیوس کوئیتوس]] را از سِمت فرماندهی گارد حفاظت شخصی مورویی اش برکنار ساخت؛<ref>Royston Lambert, p. 34</ref><ref>Cizek, Eugen. L'éloge de Caius Avidius Nigrinus chez Tacite et le " complot " des consulaires. In: ''Bulletin de l'Association Guillaume Budé'', no. 3, octobre 1980. pp. 276–294. Retrieved 10 June 2015. Available at [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bude_0004-5527_1980_num_1_3_1078]</ref> سپس روانۀ سرکوبی اغتشاشات{{نشان|هشتاد و هفت}} در حوضۀ [[دانوب]] گردید. در روم، محافظ{{نشان|هشتاد و هشت}} دیروز آدریان و فرماندار پرایتوری امروزش یعنی ''آتیانوس'' ادعا نمود که توطئه{{نشان|هشتاد و نه}} ای که توسط ''لوسیوس کوئیتوس'' و سه سناتور برجستۀ دیگر شامل ''لوسیوس پوبیلیوس سلسوس''{{نشان|نود}}''، اولوس کُرنلیوس پالما فرونتونیانوس''{{نشان|نود و یک}}، و ''گایوس آویدیوس نیگرینوس''{{نشان|نود و دو}} طراحی شده بود را کشف نموده است.<ref name="Elizabeth Speller">Elizabeth Speller.</ref> هیچگونه محاکمۀ علنی{{نشان|نود و سه}} برای این چهار تن برگزار نگردید_ آنان محاکمۀ غیابی{{نشان|نود و چهار}} گشتند، سپس دستگیر شده و معدوم شدند.<ref name="Elizabeth Speller"/> آدریان ادعا نمود که آتیانوس به ابتکار شخصی خودش عمل نموده است، و با امتیاز سناتوری و درجۀ کنسولی وی را پاداش داد و تا سال 120 به وی حقوق بازنشستگی اعطا نمود.<ref>It is likely that Hadrian found Attianus' ambition suspect. Attianus was likely dead, or executed, by the end of Hadrian's reign; see Françoise Des Boscs-Plateaux, Un parti hispanique à Rome?: ascension des élites hispaniques et pouvoir politique d'Auguste à Hadrien, 27 av. J.-C.-138 ap. J.-C. Madrid: Casa de Velázquez, 2005, {{ISBN|84-95555-80-8}}, p. 611</ref>{{نشان|نود و پنج}} آدریان به سنا اطمینان داد که از هم اکنون حق باستانی اش مبنی بر بازخواست{{نشان|نود و شش}} و محاکمۀ [اعضای] خودش را محترم خواهد شمرد.