غیبت مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* غیبت صغرا (نهان‌زیستی کوتاه)

* غیبت کبرا (نهان‌زیستی بلند)

 

{{نوشتار اصلی|غیبت صغری}}

 

پیشوای یازدهم شیعیان، مدت شش ساله [[امامت]] خود را در خفا و [[تقیه]] زندگی می‌کرد؛ زیرا خلیفه وقت، [[معتمد عباسی]]، ارتباطات امام را محدود کرده بود و از طریق جاسوسان خود، حجت بن الحسن را به‌شدت زیر نظر داشت. از این رو، بیشتر شیعیان از تماس با امام محروم بودند و صرفاً برگزیدگانی از شیعیان می‌توانستند شخصاً با او در تماس باشند.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب، ج۳، ص۵۳۳</ref> [[حسن عسکری]] سرانجام در سال ۲۶۰ق/ ۸۷۴م کشته شد.<ref>طبری، دلائل الامامه، ص۲۲۳،</ref>

در منابع روایی امامیه نام و گواهی بسیاری از شیعیان که فرزند پیشوای یازدهم شیعیان را به چشم خود دیده‌اند، ثبت و ضبط شده‌است. بنابر روایتی منسوب به [[محمد بن عثمان]]، [[سفیر دوم]] پیشوای دوازدهم، [[حسن عسکری]] چهل نفر از پیروان مورد اعتماد خود را گرد هم آورد و فرزندش را به آن‌ها نشان داد.<ref>صدوق، کمال الدین، ص۴۳۵، کلینی، الکافی، ج۱، ص۱–۳۳۰، طوسی، الغیبه، ص۱۴۸ و ۱۵۲.</ref>

 

 

بنابر منابع روایی شیعی، پیشوای یازدهم شیعیان پس از تولد فرزندش مهدی کوشید تا او را از خطرات امنیتی که از ناحیه عباسیان متوجه او بود، محفوظ بدارد. محدودیت‌های سیاسی و اجتماعی و خطرات امنیتی از زمان [[مأمون]] رو به افزایش نهاده بود. از این رو پیشوای یازدهم شیعیان نتوانست آشکارا خبر ولادت فرزند خود را منتشر سازد و تنها شماری از شیعیان نزدیک به خود مانند [[ابوهاشم جعفری]] و [[احمد بن اسحاق]] و خواهرانش [[حکیمه]] و خدیجه را مطلع ساخت.{{مدرک}}