پرویز ناتل خانلری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←زندگی |
|||
خط ۵۷:
خانلری از دوران دانشجوئی، همکاری خود را با مطبوعات آغاز کرد و اشعار و نوشته‌هایش در مجلّهٔ ''مهر'' انتشار می‌یافت. در خاطرات خود، از جمعی از ادیبان نامدار آن زمان همچون [[محمدتقی بهار]]، [[رشید یاسمی]] و [[سعید نفیسی]] یاد می‌کند که در دفتر مجلّهٔ ''مهر'' گرد می‌آمدند و مشهور به ادبای سبعه (هفت‌گانه) بودند. در مقابل آنان، به چهار نفر جوانتران نوگرا و تحصیل‌کردهٔ اروپا، یعنی [[صادق هدایت]]، [[مجتبی مینوی]]، [[بزرگ علوی]] و [[مسعود فرزاد]] اشاره می‌کند که در «کافهٔ رزنوار» در [[خیابان لاله‌زار|خیابان لاله‌زار نو]] جمع می‌شدند و به گروه ربعه (چهارگانه) مشهور شده بودند و خانلری در حدود سال ۱۳۱۵ با آنان نیز آشنائی یافت.<ref>«خاطرات پرویز ناتل خانلری»، همان‌جا</ref>
[[File:Zahra & Parviz.jpg|thumb|خانلری همراه با همسرش [[زهرا کیا]] در روز ازداوجشان]]
پرویز ناتل خانلری در سال ۱۳۲۰ با [[زهرا خانلری کیا|زهرا کیا]] ازدواج کرد که حاصل آن یک دختر و یک پسر بود. پسرش آرمان در جوانی درگذشت. در خرداد ۱۳۲۲ نخستین شماره از مجلّهٔ ادبی ''[[سخن (مجله)|سخن]]'' را انتشار داد و با وجود وقفهٔ ناخواسته‌ای که پیش آمد، تا سال ۱۳۵۷ انتشار آن را تداوم بخشید.
وی در سال ۱۳۲۷ به [[پاریس]] رفت و مدّت دو سال در «انستیتو دو فونتیک»، که وابسته به [[دانشگاه سوربن]] بود، به مطالعه و تحقیق مشغول شد. او اوّلین ایرانی‌ای بود که با رشتهٔ فونتیک ([[آواشناسی]]) در این مؤسّسه آشنا شد و رساله‌ای نیز در این باره به زبان [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] نوشت.<ref>«خاطرات پرویز ناتل خانلری»، همان‌جا</ref>
| |||