نیکلای یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[پرونده:RUS-2016-SPB-Monument to Nicholas I of Russia.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|تندیس اسب سوار نیکلای یکم در میدان سنت ایزاک]]

 

در زمان سلطنت [[محمد شاه قاجار]]، ناصرالدین میرزا ولیعهد ([[ناصرالدین‌شاه قاجار]] آینده) به همراه [[میرزا تقی خان امیرکبیر]] و [[امیرنظام گروسی]] با تزار نیکلای اول در [[ایروان]] دیدار کرد؛ و تزار به وی محبت بسیار کرد و حتی او را روی زانوی خود نشاند، همین‌طور انگشتر خود را که تمثال تزار نیکلای روی آن نقش بسته بود به او اهدا کرد و او را بوسید.

 

به محض اینکه ولیعهد الکساندر فهمید پدرش زهر نوشیده برخاست که از اتاق خارج شود و اطبا را صدا زند که پدرش را نجات دهند ولی نیکلای اول محکم دست او را گرفت و گفت من به تو امر می‌کنم که ساکت باش و بگذار که جریان حوادث طبق تصمیم من پیش برود زیرا یگانه راه صلاح برای من و روسیه همین است ولی ولیعهد جوان بی‌تابی، می‌کرد و اشک می‌ریخت و می‌گفت پدر من نمی‌توانم مرگ شما را تحمل کنم بگزار کمک بخواهم اما امپراتور گفت الکساندر من به تو امر می‌کنم که ساکت باش و هیچ اقدامی برای نجات من نکن، من اگر زنده بمانم روسیه از بین خواهد رفت اما مرگ من باعث نجات روسیه خواهد شد. به هر ترتیب تا چند ساعت ولیعهد را در اتاق خود نگه داشت اما ضعف بر او غلبه کرد و آنوقت ولیعهد جوان از اتاق خارج شد و اعضای سلطنتی و پزشکان را مطلع ساخت ولی معالجات مؤثر واقع نشد و امپراتور در همان روز در گذشت. الکساندر دوم با امضای پیمانی در مارس ۱۸۵۶ قبول کرد که از مناطق تصرف شده در سرزمین امتداد رود [[دانوب]] عقب‌نشینی کند و در بنادر خود در کرانه [[دریای سیاه]] استحکامات نظامی برپا نکند.{{مدرک|date=اکتبر ۲۰۱۹}}

== منابع ==