کمپانی یونایتد فروت: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
نجات ۱ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۹:
== یونایتد فروت در هنر ==
یونایتد فروت بارها به دادن رشوه برای امتیازهای تجارت، جرمهای کارگرانش و کاهش مالیات به دولتهای کشورهایی که در آن تجارت داشت و کارهای ظالمانه برای تثبیت انحصار خود، متهم شد. بارها خبرنگاران با عنوان «ال پولپو» به شرکت مراجعه کردند و دستههای چپگرا کارگران شرکت را تشویق کردند که با آنها برخورد کنند. منتقدین اصلی شرکت به بخشهای اصلی گفتمان [[کمونیسم]] در برخی کشورهای آمریکای لاتین تبدیل شدند، جایی که فعالیتهای شرکت اغلب به عنوان مثالی از نظریه سرمایهداری [[امپریالیست]] [[ولادیمیر لنین]] در نظر گرفته میشد. بسیاری از نویسندگان چپگرای آمریکای لاتین از جمله [[کالوس لوئیس فالاس]] و [[کارمن لیرا]] از [[کاستاریکا]]، [[رامون آمایا آمادور]] از [[هندوراس]]، [[آگوستو مونترسو]] و [[میگل آنخل آستوریاس]] از [[گواتمالا]]، [[گابریل گارسیا مارکز]] از [[کلمبیا]]، [[پابلو
سیاستهای یونایتد فروت همچنین بارها توسط خبرنگاران، سیاستمداران و هنرمندان در ایالات متحده آمریکا مور انتقاد قرار گرفتهاست. [[استیون ون زندت]] در سال ۱۹۸۷ آهنگی به نام «میوه تلخ» منتشر کرد که شعر آن به یک زندگی سخت برای یک شرکت در یک جای خیلی دور اشاره میکرد و در موزیک ویدئو نمایی روستایی با باغ نارنجی رنگ که توسط یک مدیر ثروتمند نظارت میشود. اگرچه شعر و منظره موضوعی عمومی داشتند، اما احتمالاً به یونایتد فروت (یا جانشینش چیکیتا) اشاره داشتهاست.<ref>{{cite web |url= http://www.youtube.com/watch?v=Qny7yFbZZS0 |title= Little Stephen – Bitter Fruit |publisher= YouTube |format= video |accessdate= ۲۴ اوت ۲۰۱۵ |archiveurl= https://web.archive.org/web/20151120112139/https://www.youtube.com/watch?v=Qny7yFbZZS0 |archivedate= ۲۰ نوامبر ۲۰۱۵ |dead-url= yes }}</ref>
|