'''اچمیگویش دشتی''' گویشی [[زبان اچمی|اچمی]]پارسی است که در برخی مناطق [[استان بوشهر]] رواج دارد و حدفاصلی میان گویش‌های [[گویش بوشهری|بوشهری]] و [[گویش بندری]] و [[زبان اچمی|اچمی]] محسوب می‌شود. با [[گویش بهبهانی]] و [[لهجه اردکانی]] همبستگی‌هایی دارد. بنظر می‌رسد این گویش جنوبیمستقلاً تریناز گویش[[فارسی زبانمیانه]] اچمیمحاوره‌ای استپس از [[ساسانیان]] جداشده باشد.
{{infobox language
|name= گویش دشتی
|altname=
|nativename= {{lang|lrl|''اَچمی جنوبی''}}
|states=
[[ایران]]
|region=
[[شهرستان دشتی|بوشهر]]،
[[شهرستان دیر|بردستان]]
|familycolor=Indo-European
|fam2=[[هندوایرانی]]
|fam3=[[زبان ایرانی]]
|fam4=[[زبان‌های ایرانی غربی]]
|fam5=[[زبان‌های ایرانی جنوب غربی]]
|fam6=[[زبان اچمی]]
}}
== محدوده ==
گویش دشتی، از دقیق‌ترین و از نظر استقلال زبان‌های محلی از خالص‌ترین گویش‌های جنوب ایران است که اغلب کلمات اصیل لریفارسی در آن وجود دارد. دشتی گویش [[منطقه دشتی]] است که امروزه دو [[شهرستان دشتی]] و [[شهرستان دیر|دیر]] را در بر می‌گیرد. نقطه مرکزی این گویش [[مندستان]] (حد فاصل این دو شهرستان است) این گویش در مناطق دیگر استان بوشهر از جمله [[تنگستان]] هم کاربرد دارد و با گویش [[گویش‌تنگسیریتنگسیری]] نزدیکی زیادی دارد.
شاخه‌های این گویش از حدود جغرافیایی [[منطقه دشتی]] گذشته، تا بنادر ثلاث و توابع آن ادامه دارد و حتی در منطقه کوهستانی [[جم]] و [[ریز]] اغلب کلمات به صورت فصیح کتابی استعمال می‌شود.
سطر ۶۳ ⟵ ۴۶:
== پیوند به بیرون ==
* [httpshttp://web.archive.org/web/20030323165010/http://lexicon.arizona.edu/~iranian/papers/kohan01.pdf توصیف گویش فارسی دشتی] (به انگلیسی)
