[[حسن مجتبی]] در سال دوم ه.ق زاده شده‌است که در این صورت ازدواج فاطمه نمی‌تواند بعد از [[غزوه بدر]] بوده‌باشد. یا به‌روایتی در نیمهٔ [[رمضان]] سال سوم ه.ق بوده‌است.((با توجه به سال تولد حسن نمیتوان سال تولد فاطمه را ۵ بعثت در نظر گرفت ))فاطمه [[حسین]] را پنجاه روز پس از تولد حسن باردار شد و در اولین روزهای [[شعبان]] به‌سال چهارم ه.ق به‌دنیا آورد. در کنار این دو پسر و فرزند مرده‌به‌دنیاآمده [[محسن پسر علی|مُحسِن]] یا مُحَسَّن، فاطمه دو دختر به‌دنیا آورد که به‌نام دو تن از عمه‌هایشان [[زینب]] و [[ام‌کلثوم بنت علی|اُم‌ّکلثوم]] نام‌گذاری شدند.<ref>{{پک|Veccia Vaglieri|1991|ف=Fatima|ک=Encyclopedia of Islam|زبان=en}}</ref> حسن بزرگترین پسر علی و فاطمه زهرا و دومین امام شیعه است که طبق روایات در ۶۲۵ م در مدینه به‌دنیا آمد. بعد از کشته شدن علی، برای مدت کوتاهی در [[کوفه]] بر بخشی از سرزمین‌های مسلمانان خلافت کرد و سپس طبق [[صلح حسن و معاویه|عهدنامهٔ صلح با معاویه]] از قدرت کناره گرفت. او در ۶۷۰ م در مدینه مسموم شد و درگذشت.<ref>{{پک|Madelung|2004|ف=Ḥasan b. ʿAli b. Abi Ṭāleb|ک=Iranica|زبان=en|رف=Ḥasan b. ʿAli b. Abi Ṭāleb}}</ref> حسین دومین پسر علی و فاطمه زهرا و سومین امام شیعه است که طبق بیشتر روایات در ۶۲۶ م در مدینه به‌دنیا آمد. وی در سال ۶۸۰ م علیه [[یزید]] قیام کرد و در [[نبرد کربلا]] به همراه یارانش کشته شد.<ref>{{پک|Madelung|2004|ف=Ḥosayn b. ʿAli|ک=Iranica|زبان=en|رف=Ḥosayn b. ʿAli}}</ref>
نسل علی از فاطمهٔ زهرا به‌عنوان «شریف» یا «[[سید|سَیِّد]]» شناخته می‌شوند. آن‌ها به‌عنوان تنها نسل بازمانده از محمّد، مورد احترام [[شیعه]] و [[سنی]] هستند.<ref>{{پک|Nasr|2012|ف=ʿAlī|ک=Britannica|زبان=en}}</ref> علی تا زمانی که فاطمه زنده بود همسر دیگری نداشت، اما پس از او با زنان متعددی ازدواج کرد. به‌جز چهار فرزندی که از فاطمه داشت، بقیهٔ فرزندانش از همسران دیگر او بودند.<ref>{{پک|مصاحب|اقصی|۱۳۸۱|ف=علی|ک=دائرةالمعارف فارسی}}</ref>
