ادبیات کردی: تفاوت میان نسخه‌ها

اگرچه اشعار سورانی پیش از نالی نایاب نیستند و کسانی چون [[ابن الحاج هزارمیردی|ابن حاج]]<ref name="ReferenceA" />، [[احمد کور مکریانی]]، یا بعضی از کردهای یارسان، مثل [[ایل بگی جاف]] یا [[عابدین جاف]]،<ref>ای‍ل‌ب‍ی‍گ‍ی‌ج‍اف، پێشبینیه‌کانی عێلبه‌گی جاف (پیشبینی‌های ایل بگی جاف)، گردآوری و شرح از ص‍دی‍ق ص‍ف‍ی‌زاده (ب‍وره ک‍ه‌ئ‍ی)، ناشر مؤلف، چاپ یکم ۱۳۶۰.</ref> هم شعر سورانی دارند، اما طلیعه مکتب شعری [[سورانی]] را می‌توان همزمان با نشر اشعار [[نالی]]، غزلسرای نامدار کرد، در ابتدای قرن ۱۹ دانست. هم‌زمان با او شاعرانی چون کردی و [[سالم (شاعر)|سالم]] شعر سورانی می‌نوشتند. در همین دوره [[مولانا خالد شهرزوری]] و [[شیخ طه نهری]] و پس از آن‌ها [[شیخ حسین قاضی|شیخ حسن قاضی]] نثر سورانی را گسترش داند.<ref name=":3">{{یادکرد کتاب|عنوان=سجادی، ع، دەقەکانی ئەدەبی کوردی، انتشارات کردستان، سنندج ١٣٩٤، شابک: 4 -183-980-964-978، (چاپ اول بغداد ١٩٨٤)|نام خانوادگی=|نام=|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قەرەداغی، م. ع. (٢٠٠٨)، دەقنامە: بەیت و ھۆنراوە کوردییەکان، دەزگای ئاراس، ھەولێر.}}</ref> پس از این دوره شعرایی چون [[حاجی قادر کویی]]، [[محوی]]، [[وفایی]]، [[ناری (شاعر)|ناری]]، [[حریقی]] و [[ماموستا قانع]] بیشتر بر دامنه ادب سورانی افزودند. [[حسن قزلجی]] و [[ابراهیم احمد]] از اولین کسانی بودند که به گویش سورانی داستان‌نویسی کردند. [[عبدالله گوران]] شعر نو کردی را پایه‌گذاری نمود. [[هژار]] شاعر، مترجم و فرهنگ نویس، [[هیمن]] شاعر، [[بختیار علی]] داستان‌نویس، [[شیرکو بیکس]] و [[عبدالله پشیو]] از دیگر شخصیت‌های مهم سده بیستم ادبیات سورانی هستند.