استقرا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استقرا''' {{انگلیسی|Induction}} یا '''استدلال استقرائی''' {{انگلیسی|Inductive reasoning}} نوعی استدلال است که مقدمات آن از نتیجه به صورت محتمل پشتیبانی می‌کنند. در مقابل استدلال قیاسی است که مقدمات به صورت قطعی از نتیجه حمایت می‌کنند. در منطق سنتيکلاسیک [[استدلال استقرایی]] را استدلال از جزء به کل تعریف می‌کردند که در منطق جدید این تعریف پذیرفته نیست.

'''استدلال کل به جزء یا استدلال قیاسی''' (deductive reasoning) یکی از دو استدلال معروف در منطق (استدلال کل به جزء و استدلال جزء به كلکل {the '''''deductive''''' and '''''inductive''''' approaches}) می‌باشد <ref name=":0">{{یادکرد وب|وبگاه=www.socialresearchmethods.net|نشانی=http://www.socialresearchmethods.net/kb/dedind.htm|عنوان=Social Research Methods - Knowledge Base - Deduction & Induction|بازبینی=2018-11-20}}</ref>. استدلال کل به جزء هنگامی است که در استدلال از یک نظریه (تئوری) کلی استفاده کنیم و به فرضیه یا فرضیه‌های جزئی برسیم. در پژوهش ها، زمانی که پژوهشگر از نظریه استفاده می‌کند و فرضیه می‌سازد و برای ازمون فرضیه‌ها داده جمع‌آوری می‌کند و نتیجه می‌گیرد می گوییم پژوهشگر از روش استدلال کل به جزء استفاده کرده‌است. '''روش استدلال جزء به کل''' (inductive approaches) بر عکس این روش می‌باشد یعنی پژوهشگر داده جمع‌آوری می‌کند و الگو بین داده‌ها و متغیرها کشف می‌کند سپس فرضیه می‌سازد و فرضیه را آزمون می‌کند و در نهایت نظریه می‌دهد. روش‌های جز به کل و کل به جز از دو روش مهم در پژوهش می‌باشد (the deductive and inductive methods).

:- سقراط انسان است و من او را دیدم .

* [[استدلال قیاسی]]