بقایای یک شهر باستانی دورهمربوط به دورۀ [[هخامنشی]] در شهرستان (ولسوالی)شولگرهشولگرۀ ولایت باستانی بلخ در سال ۱۳۸۷خورشیدی۱۳۸۷ خورشیدی کشف و شناسایی شده‌است. به باور کارشناسان و باستان‌شناسان، قدمت این شهر به دو هزار و ۵۰۰۲٬۵۰۰ سال می‌رسد و مربوط به عصر هخامنشی[[هخامنشیان]] است.
کار تحقیقات آن توسط باستانباستان‌شناسان شناسان افغانیافغانستان و فرانسویفرانسه صورت گرفته‌است و از تحقیقات آن‌ها چنین استنباط می‌شود که کهن‌ترین آتشکده در حاشیهحاشیۀ رود بلخ در نزدیکی چشمهچشمۀ شفاشفای شولگرهشولگرۀ این ولایت در آن عصر ساخته شده باشد و بقایای این شهر و قدیمی‌ترین آتشکدهآتشکدۀ زرتشتی در دامنهدامنۀ شمالی و جنوبی کوه مقابل پل پیکان ولسوالی شولگره بلخ کشف شده‌است.
این شهر با دیواری به طولدرازای چندین کیلومتر و عرضپهنای ۱۳متر۱۳ متر محصور می‌باشد و بخش جنوبی شامل قلعهٔ نظامی است. چنین به نظر می‌رسد که قسمت پایین دیوار از سنگ و بالای آن از خشت خام ساخته شده که طولدرازا و عرضپهنای هر خشت ۴۰سانتیمتر۴۰سانتیمتر و ضخامت آن ۱۰سانتیمتر۱۰سانتیمتر می‌باشد. ساختمان آتشکده در بخش مسکونی شهر از سنگ ساخته شد و قسمت بالای آن اختصاص به افروختن آتش دارد.▼
و جنوبی کوه مقابل پل پیکان شهرستان شولگره بلخ کشف شده‌است.
هخامنشیان در سال ۵۵۰ تا ۳۳۰ قبلپیش از میلاد مسیح در ایرانایرانشهر باستان حکومت کردند. این منطقه در قدیم به نام‌های بوینه‌قره و جمشید شهرجمشیدشهر یاد می‌شد.▼
▲این شهر با دیواری به طول چندین کیلومتر و عرض ۱۳متر محصور می‌باشد و بخش جنوبی شامل قلعهٔ نظامی است. چنین به نظر می‌رسد که قسمت پایین دیوار از سنگ و بالای آن از خشت خام ساخته شده که طول و عرض هر خشت ۴۰سانتیمتر و ضخامت آن ۱۰سانتیمتر می‌باشد. ساختمان آتشکده در بخش مسکونی شهر از سنگ ساخته شد و قسمت بالای آن اختصاص به افروختن آتش دارد.
▲هخامنشیان ۵۵۰ تا ۳۳۰ قبل از میلاد مسیح در ایران باستان حکومت کردند. این منطقه در قدیم به نام‌های بوینه‌قره و جمشید شهر یاد می‌شد.
