از[[اقوام]] ساکن در منطقهٔ فریدن را [[گرجی‌هایمردم ایرانبختیاری|گُرجیبختیاری]]، [[مردمارامنه بختیاریایران|بختیاریارمنی]]، [[ارامنهگرجی‌های ایران|ارمنیگُرجی]]، [[قشقاییمردم آذری|آذربایجانی]]، [[فارسی زبانانقشقایی]] و [[مردمفارسی آذری|آذربایجانیزبانان]] تشکیل می‌دهندهستند.<ref>میرمحمدی، جغرافیای تاریخی فریدن، ۹۸.</ref> بنا به تحقیقات میدانی [[دونالد استیلو]] در سال ۱۹۶۴ میلادی (۱۳۴۳ شمسی) در یازده روستای منطقه فریدن به [[زبان گرجی]] و در همین تعداد روستا به [[زبان ارمنی]] صحبت می‌شده، سابقه هر دوی این گروه‌ها به همراه ارامنه [[نو جلفا]] به زمان پادشاهی [[شاه عباس کبیر]] بازمی‌گردد. اما پس از تحولات گسترده در ایران در ۱۹۷۰ بیشتر ارامنه فریدن به‌طور دسته‌جمعی به شهرهای بزرگ مهاجرت کردند. بعضی از گرجی‌های ساکن منطقه نیز به همراه تعدادی از ارامنه به جمهوری‌های خود در [[شوروی]] رفتند. گرجی‌ها که مسلمان بودند، اکثراً ترجیح دادند که در منطقه بمانند بطوریکهبه‌طوری‌که امروزه نیز در آن سکونت دارند. یک بررسی مقدماتی که ترکشناسان در سال ۱۳۸۴ در منطقه فریدن انجام دادند، نشان داد که گویشوران گرجی فریدنی، لهجه‌های محلی ارمنی، به همراه لری و ترکی آذری وجود دارد هنوز در حال همزیستی مسالمت آمیز هستند.<ref>مدخل [http://www.iranicaonline.org/articles/isfahan-xxi-provincial-dialects Isfahan xxi. PROVINCIAL DIALECTS] در [[دانشنامه ایرانیکا|Encyclopædia Iranica]]</ref>
=== گرجی‌ها ===
[[پرونده:Separator of Fereydanian Georgians.jpg|بندانگشتی|چپ|333px|کوهی که مثل یک دیوار بین گرجی‌های فریدن قرار گرفته‌است (فریدون‌شهر، سیبک، چغیورت و نهضت آباد در جنوب و بوئین و میاندشت، افوس، داشکسن و آغچه در شمال)]]
گرجی‌ها که عمدتا از منطقه [[کاختی]] گرجستان به ایران کوچانده شدند، ابتدا همگی در زمان شاه عباس در «عباس‌آباد» اصفهان و پس از مدتی باعده تأسیسای «[[نجفاز آباد]]» توسط «[[شیخ بهایی]]»آنان در نجف آباد زندگیساکن کردندشدند.<ref>سپیانی، ''ایرانیان گرجی''.</ref> که به دستور شاه عباس عده‌ای از آنان که دارای خصال ستیزه‌جویی و جنگاوری بودند، جهت حفظ پایتخت (اصفهان) از حملات اقوام [[لر]] همچنین به دلیل آب و هوای مساعد و مزارع و شکارگاه‌های مناسب به فریدن مهاجرت کردند.<ref name="رحیمی، گرجی‌های ایران">رحیمی، ''گرجی‌های ایران''.</ref>
تمام گرجیانی که به فریدن رسیدند، ابتدا در فریدن، شهر [[افوس]] را بنیاد گذاردند و سپس عده‌ای از آن‌ها شهرهای «[[فریدون‌شهر|فریدون‌شهر (سوپلی)]]» و «[[بویین و میاندشت|میاندشت (تورلی)]]» را بنیان نهادند.<ref>مولیانی، ''جایگاه گرجی‌ها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران''، ۲۳۰ و ۲۳۱.</ref>
و همچنین عده‌ای دیگر از شهر افوس جهت حفظ دین [[مسیحیت]] در «[[داشکسن (بوئین و میاندشت)|داشکسن]]» -که یک روستای ارمنی‌نشین متعصب به دین مسیحیت بود- سکنی گزیدند، و نیز عده‌ای به دلایل نامعلوم آبادی‌های «[[آغچه]]» و «[[بویین و میاندشت|بوئین]]» را بنا کردند.
