|
پس از اعتراضات بر حق مردم خرمشهر به دلیل بی آبی، عارف در پیامی گفت که آرزویش اینست که در شهرهای جنوبی ایران به «کشاورزی» بپردازد.
[[پرونده:Aref=Dolby.jpg|بندانگشتی|250px|حضور [[عارف]] در جایگاه سلاطین، سالن دالبی تیه‌تر لس‌آنجلس (۲۰۱۷)]]
== خط‌مشی مذهبی و سیاسی ==
* '''مذهب شیعه:'''
عارف در کنار خانوادهٔ مادری‌اش بزرگ شده بود و هر سال سرِ سفرهٔ نوروز پدربزرگش این شعر را می‌خواند:
{{شعر}}
{{ب|بهار آمد، بهار آمد، خوش آمد|علی با ذوالفقار آمد خوش آمد<ref name="rfarda"/>}}
{{پایان شعر}}
او در یکی از مصاحبه‌هایش اذعان داشت که عاشق تمام شهرهای ایران و همچنین عاشق حرم [[علی بن موسی الرضا]] می‌باشد.<ref name="manoto"/>
عارف در کنسرتی در سال ۲۰۱۹ از مدح علی ابراز پشیمانی کرده و گفت که باید به خودمان افتخار کنیم نه به محمد و علی،وی همچنین به کشتار بنی قریظه توسط علی اشاره کرد و گفت نمیشود عاشق چنین انسانی بود.
پس از مدتی از شکل‌گیری انتقادها و بازخوردهای منفی در مقابل چنین اظهارتی، عارف با انتشار پیامی، ضمن تلاش برای روشن کردن موضوع و آنچه اتفاق افتاده، با اظهار مجدد ارادت خود به [[علی بن ابی‌طالب|علی]]، از کسانی که احتمالا این سخنان نادرست باعث رنجش آن‌ها شد دلجویی کرده است.
پیام «عارف» به این شرح است:
«درود بیکران به همه شما عزیزانم.
من از سن ۶ سالگی در مکتب یکی از دراویش به نام آقای «حسین خالا اوغلو»، دروس تقوا را آویزه گوش خود کردم. ایشان گرچه نابینا بودند اما علی‌پنداری را بالاتر از دو چشم بینای ناآگاه می‌دانستند. چنان مرید علی شدم که حس مسئولیت در جان و روح من نقش بست؛ تا جایی که در یک صفحه کامل موسیقی، آهنگ‌هایی در وصف و ستایش امیرالمومنین خواندم و فقط خدا شاهد بود که در زمان خواندنم روی زمین نبودم.
اخیراً هنگام مطالعه تاریخ، پایه‌های خلوص نیتم با خواندن چندین مطلب، به ناحق، متزلزل شد و در یکی از اجراهای زنده به‌اشتباه مطالبی را بیان کردم که تا به امروز در ضمیر ناخودآگاهم طبلی محکم می‌کوبد که ای عارف نکند یادت رفته باشد مرید عرفان که بوده‌ای!
فهمیدم که باور و ایمان من کامل نیست. به تحقیق و جست و جو، با چندی از استادان دانشگاه گفت‌وگو کردم و آگاه شدم که این مطالب تاریخی حدود ۱۵۰ سال بعد از شهادت امیرالمومنین نوشته شده و خدا را شکر که نادرستی و سستی این مطالب نیز بر من آشکار شد.
نیک می‌دانم که حضرت علی در فرهنگ ایرانی نمادی از عدالت، بخشش و فتوت است و همگان، حتی غیرمسلمانان، او را چنین شناخته‌اند. امیدوارم رهرو و قدردان چنین سرمایه‌ای باشیم.
من در سن ۷۸ سالگی هم امتحان پس دادم اما ای کاش بعضی از عاشقان درگاه علی با هتاکی پاسخگوی من نمی‌شدند و شاید من دلیلی بودم برای بیداری و امتحان آن‌ها تا یادشان نرود انصاف و عدالت واقعی را از که آموخته‌ایم.
اگر خدایی ناکرده دلی را رنجانده‌ام اول از همه شرمنده خودم هستم و شما را قسم می‌دهم به ۶۰ سال تلاش هنری عاشقانه من، که برای غصه‌های‌تان گریسته‌ام و برای شادی‌های‌تان خوانده‌ام که ثوابی بالاتر از این نمی‌دانم.
گاهی ناخواسته زبان و دل، فرسنگ‌ها از هم فاصله می‌گیرد. بدانیم هیچ انسانی کامل نیست اما کامل‌ترین دیانت، انسانیت است؛ باشد که از خودشناسی به خداشناسی برسیم.
قضاوت همه اعمال ما نزد پروردگار است و بس.»<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=۲۶ آذر ۱۳۹۸|وبگاه=خبرگزاری ایسنا|نشانی=https://www.isna.ir/news/98092619618/%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان=پیام عارف به مردم ایران}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=اینستاگرام عارف|نشانی=https://www.instagram.com/p/B6JN66VBe7T/|عنوان=متن پیام عارف}}</ref>
* '''خانوادهٔ شاهدوست:'''
تمامی اعضای خانوادهٔ عارف (مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، دایی و خاله‌ها) دوستدار سلطنت پهلوی بودند و با احترام شدیدی در مورد شاه حرف می‌زدند. او خانواده‌اش را با اصطلاح شاهدوست (به آذری شاهسَوَن) معرفی نموده‌است.<ref name="manoto"/>
* '''حضور در دربار پهلوی:'''
در بسیاری از مهمانی‌هایی که در [[کاخ نیاوران]] برگزار می‌شد، از عارف نیز برای اجرای برنامه دعوت به عمل می‌آمد. در یکی از مراسم‌هایی که جهت استقبال از مهمانان عرب‌زبان با حضور عارف و [[گوگوش]] برگزار شده بود، عارف یکی از ترانه‌های [[ام کلثوم (خواننده)|ام کلثوم]] را اجرا کرد.
در یکی دیگر از این مراسم‌ها از طرف محمدرضا شاه ترانهٔ «ای خدا حرفی بزن» درخواست شد.
همچنین در یکی از این ملاقات‌ها شهبانو فرح درخواست ترانهٔ «قلب چوبی» را می‌دهد که با رقص دونفره شاه و شهبانو این ترانه نیم ساعت طول می‌کشد.
== ترانه‌های مناسبتی ==
| 