دزد دوچرخه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز حذف از رده:فیلمهای درام دهه ۱۹۴۰ (میلادی) ردهانبوه |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:فیلمهای درام ۱۹۴۸ (میلادی) |
||
خط ۸:
| مجری سه بعدی =
| نویسنده = '''فیلمنامه:''' ویتوریو دسیکا{{سخ}}سزار زاواتینی{{سخ}}سوزو کچی دآمیکو{{سخ}}[[گراردو گراردی]]{{سخ}}اورسته بیانوچولی{{سخ}}آدولفو فرانسی{{سخ}}'''داستان اصلی:''' [[لوئیجی بارتولینی]]
| بازیگران = [[لامبرتو ماجورینی]]{{سخ}}[[انزو استایولا]]{{سخ}}[[لیانلا کارل]]{{سخ}}ویتوریا آنتونوچی{{سخ}}
| موسیقی = [[آلساندرو چیکونینی]]
| فیلمبرداری = [[کارلو مونتوئوری]]
خط ۲۸:
این فیلم، که مانند سایر فیلمهای نئورئالیستی، در خارج از استودیو و در فضای واقعیِ محلههای شهر ساخته شده و خواهان ارتباط مستقیم با واقعیات جامعه است، در فهرست ۲۵۰ فیلم برتر تاریخ سینما در وبگاه [[IMDb]] در رتبهٔ نود و هشتم قرار دارد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=IMDb.com/Chart/Top |عنوان=Top 250 | ناشر =[[بانک اینترنتی اطلاعات فیلمها|Internet Movie Database]] |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۸ آوریل ۲۰۱۴}}</ref> ''دزدان دوچرخه''، تنها پس از گذشت چهار سال از ساخت، در مجلهٔ ''[[سایت اند ساوند]]'' به عنوان برترین فیلم تاریخ سینما شناخته شد.
== خلاصه داستان ==
کارگر بیکاری بهنام «آنتونیو» (ماجورانی) سرانجام بهعنوان اعلانچسبان استخدام میشود. وی مجبور است برای اینکه در این شغل تأیید شود، دوچرخهای را به همراه داشته باشد تا به وسیلهٔ آن پوسترها در سطح شهر نصب نماید. از اینرو با توجه به تهیدستی خانوادهاش، با پول ملحفههای [[تخت خواب]] خانه که میفروشد و دوچرخه قدیمی خود را که گرو بانک است، آزاد میکند و سر کار میرود. اما در روز اول کار، دزدی دوچرخه آنتونیو را در هنگام کار کردن وی میدزدد و آنتونیو مجبور است برای اینکه شغلش را از دست ندهد، هرچه سریعتر دوچرخهاش را پیدا کند. از اینرو از روز بعد از دزدیدهشدن دوچرخه، با کمک پسر کوچک و دوستانش، به امید یافتن دوچرخه در شهر جستجو میکنند. پس از چند ساعت آنتونیو دزد دوچرخه را در خیابانی میبیند و دنبالش میکند؛ ولی دزد از دست او فرار میکند. پس از آن، او همهجا رد او را میگیرد و در نهایت موفق به، بهدامانداختن وی در محله او میشود؛ ولی وقتی پلیس را خبر میکند، با توجه به اینکه همه افراد آن محل از دزد دفاع میکنند و پلیس موفق به پیدا کردن دوچرخه نمیشود، آنتونیو با بیاحترامی مجبور به ترک آنجا میشود.
در حالی که پدر و پسر از صبح تا عصر در به در به دنبال دوچرخه گشته و خسته و ناامید شدهاند، آنتونیو در اوج ناامیدی تصمیم میگیرد که برای دلجویی از پسرش، او را به یک رستوران اشرافی ببرد و لااقل، برای یک لحظه هم که شده شاد زندگی کنند و غذای اشرافی بخورند. برونو (پسر آنتونیو) در حالی که روش خوردن غذا با کارد و چنگال را نمیداند در رستوران از پدرش میخواهد همان غذایی را سفارش دهد که یک کودک ثروتمند و خانوادهاش در حال خوردن آن هستند. آنتونیو به پسرش میگوید: «برای آن طوری غذا خوردن، باید یک میلیون لیر در ماه درآمد داشته باشی.» سپس هر دو به این نتیجه میرسند که حتی قدرت سفارش پیتزا را هم ندارند و به یک برش نان و پنیر [[موتزارلا]] راضی میشوند. پسر با اشتها و رضایت خاطر با دست غذا را میبلعد و پدر، مأیوس و غمگین نگاهش میکند. آنتونیو: چرا باید با نگرانی خودمو بکشم در حالی که در نهایت قراره بمیرم؟
آنتونیو که در به دست آوردن تنها
== جوایز ==
خط ۶۲:
[[رده:فیلمنامههای چزاره زاواتینی]]
[[رده:فیلمنامههای سوزو چکی دامیکو]]
[[رده:فیلمها به زبان ایتالیایی]]▼
[[رده:فیلمهای ۱۹۴۸ (میلادی)]]
[[رده:فیلمهای ۱۹۴۹ (میلادی)]]
[[رده:فیلمهای ایتالیایی]]▼
▲[[رده:فیلمها به زبان ایتالیایی]]
[[رده:فیلمهای اقتباس شده از رمانهای ایتالیایی]]
▲[[رده:فیلمهای ایتالیایی]]
[[رده:فیلمهای برنده جایزه اسکار افتخاری]]
[[رده:فیلمهای درام ۱۹۴۸ (میلادی)]]
[[رده:فیلمهای درام ایتالیا]]
[[رده:فیلمهای درباره فقر]]
|