کشتار ارمنی-تاتار ۱۹۰۵–۱۹۰۷: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
خنثیسازی ویرایش 29488025 از 5.235.64.28 (بحث)، ابرابزار برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۲۵:
| notes =
}}
[[پرونده:Churchplunderda.jpg|بندانگشتی|190px|چپ|
'''کشتار ارمنی – تاتار'''، کشتاری است که [[تاتارها]]<ref>Suha Bolukbasi. [http://books.google.ca/books?id=v2qLIiqoCK8C&pg=PA43 Nation-building in Azerbaijan]. Willem van Schendel (ed.), Erik Jan Zürcher (ed.). ''Identity politics in Central Asia and the Muslim world''. I.B.Tauris, 2001. "Until the 1905—6 Armeno-Tatar (the Azeris were called Tatars by Russia) war, localism was the main tenet of cultural identity among Azeri intellectuals."</ref><ref>Joseph Russell Rudolph. [http://books.google.ca/books?id=OYjnwO_hQh8C&pg=PA187 Hot spot: North America and Europe]. ABC-CLIO, 2008. "To these larger moments can be added dozens of lesser ones, such as the 1905-06 Armenian-Tartar wars that gave Azeris and Armenians an opportunity to kill one another in the areas of Armenia and Azerbaijan that were then controlled by Russia..."</ref>(در سده بیستم اقوام مسلمان [[قفقاز]] را تاتار مینامیدند)<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/46781/Azerbaijan/129462/History#ref=ref481438 Britannica Online Encyclopedia. Azerbaijan. History.]</ref><ref>[[دانشنامه افرون و بروکهاوس|Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary]]. [http://www.vehi.net/brokgauz/all/103/103729.shtml Turks]</ref><ref>Willem van Schendel, Erik Jan Zürcher. Identity Politics in Central Asia and the Muslim World: Nationalism, Ethnicity and Labour in the Twentieth Century. I.B.Tauris, 2001. {{ISBN|1-86064-261-6|en}}, {{ISBN|978-1-86064-261-6|en}}, p. 43</ref> به تحریک و با حمایت [[روسیه تزاری]] بین سالهای ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۷ علیه
== تاریخ ==
خط ۳۲:
در نظام اداری و حکومتی که پس از چیرگی روسها بر قفقاز اعمال شد، تنها اصلی که هیچگاه مورد ملاحظه و توجه قرار نداشت، تقسیم منطقه به نوعی از حوزههای اداری بود که با ترکیب قومی و فرهنگی منطقه همخوانی داشته باشد. بلکه برعکس، مقامات روس از هر گونه تدبیری که به تنشهای قومی در میان اتباع امپراتوری دامن میزد خرسند بوده و در بسیاری مواقع از این موضوع به نفع تداوم حاکمیت خویش استفاده کردند. تغییر و تحولات اداری مناطق ارمنینشین قفقاز در این دوره نمونه روشنی است از خط مش مذکور.<ref>[[کاوه بیات]]، بحران قراباغ،انتشارات پروین، ۱۳۷۲، صفحهٔ: ۱۵</ref> روسها ضمن تعطیلی مدارس و موسسات فرهنگی ارمنیان و توقیف اموال کلیسای ارمنستان و گرجستان، سعی کرد با اعطای یک رشته مزایای اداری برای مسلمانها، اقوام و ملل قفقاز را بر ضد یکدیگر تحریک کند. زمینه سیاسی و اجتماعی نیز مساعد بود. بدین ترتیب نهضت اجتماعی گستردهای که در سراسر روسیه به صورت انقلاب ۱۹۰۵ میلادی بروز کرد، در قفقاز سریعاً به یک جنگ و جدل داخلی ارمنیها و مسلمانها تبدیل شد که نهضت را به شکست و نابودی کشاند.<ref>کاوه بیات، بحران قراباغ،انتشارات پروین، ۱۳۷۲، صفحه: ۱۷</ref>
== کشتار
[[پرونده:Armenian house plundered.jpg|بندانگشتی|190px|چپ|خانهای متعلق به یک
دولت تزاری که بر اثر جنگ با [[ژاپن]] و در نتیجه هیجانهای انقلابی ([[انقلاب روسیه (۱۹۰۵)]])، که پس از شکستهای منچوری ([[جنگ روسیه و ژاپن]]) در سرتاسر کشور احساس میشد ضعیف شده بود، تصمیم گرفت به کشتار دست بزند. آنهم به کشتار با واسطه تا مقاومت ارمنیان را درهم بشکند.
«[[سن پترزبورگ]] حس تعصب کهنه پرستی تاتارها را علیه [[ارمنیان]] برانگیخت و به آنان اشاره کرد که کشتار را آغاز کنند.»<ref name=" Victor Berard">[https://archive.org/details/russianempirean00brgoog/page/n9 The Russian empire and Czarism p.202]</ref>
دستههای
همینکه
== نبرد با تاتارها ==
{{اصلی|قتلعام باکو}}
نیروهای [[فدایی ارمنی]] به منظور دفاع از [[ارمنیها در امپراتوری عثمانی|ارمنیهای عثمانی]] به علت [[کشتار حمیدیه|کشتارهای
[[پرونده:Nikol Duman2.jpg|بندانگشتی|200px|چپ|نیکوقایوس دِر-هوانسیان معروف به [[نیکول دومان]]]]
حملات علیه
[[ویکتور برار]] در کتاب خود این گونه مینویسد که:{{گفتاورد|«آنگاه [[ارمنیهای جمهوری آذربایجان|ارمنیهای باکو]] به ناچار سرنوشت خود را، خود به دست گرفتند. در ۲۱ فوریه جوانان ارمنی مسلح به طپانچه و [[تفنگ]] که به شتاب گردآورده بودند به کوچهها و خیابانهایی که دستههای مسلح تاتار در آن بودند سرازیر شدند. نظامیان روسی فقط ناظر صحنه بودند، در پایان روز، تاتارها از همه کوچههای اطراف کلیسای ارمنیان و اطراف ایستگاه راهآهن رانده شده بودند. صبح روز بعد، ارمنیان به سمت محلات دیگر شهر پیش رفتند و برسر راه خود دستههای تاتار را پراکنده کردند. انتقامجویی خونین بود و هر دم بر نعش تاتارها در کوچهها افزوده میشد. در آن دم بود که سران تاتارها به نزد حاکم شهر شتافتند و به التماس از او خواستند که به مبارزه پایان دهد.»<ref>The Russian empire and Czarism.p:267,268</ref>}}
پلیس و نظامیان روسی که تا به آن لحظه به عنوان تماشاچیان بیطرف ناظر صحنه نبرد بودند به پیروی از نقش محرکی که نقش مقامات دولت تزاری بود، و تا وقتی که به نظر میرسید تاتارها برندهاند حالت بیطرف به خود گرفته بودند، از آن حالت بدرآمدند، با پیشرفت حمله متقابل ارمنیها ناچار به دخالت شدند و قبول کردند که دوباره نظم را برقرار سازند.<ref name="Luigi Villari. FIRE AND SWORD IN THE CAUCASUS"/>
فدراسیون انقلابی ارمنی عمل دفاعی و انتقامجویی خود را با کشتن
برطبق گفته حزب داشناک و کمیته مشترک روس و تاتار، ۲۰۵ ارمنی، کشته شدند و ۱۲۱ نفر مجروح؛ که (۷ زن، ۲۰ کودک و ۱۳ سالمند)، در بین کشته شدگان بودند و ۱۱۱ تاتار، کشته شده و همچنین، ۱۲۸ نفر مجروح شدند.<ref>Saint-Peterburg Vedomosti, 25 May 1905</ref>
|