کنترل غیرنظامی نیروهای نظامی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
نجات ۱ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶:
کنترل غیرنظامی اغلب یک پیش شرط [[لیبرال دموکراسی]] پایدار شمرده می‌شود. این اصطلاح عموماً در مطالعه علمی [[دموکراسی]] با مقامات انتخابی به کار می‌رود. هرچند، تبعیت نظامی از غیرنظامیان منحصر به دموکراسی‌ها نیست و به عنوان مثال، در [[چین|جمهوری خلق چین]]، بنا به گفته [[مائو تسه‌تونگ|مائو تسه تونگ]] «اصل این است که حزب به تفنگ دستور می‌دهد و تفنگ هرگز نباید به حزب فرمان دهد» که این منعکس‌کننده اولویت [[حزب کمونیست چین]] (و احزاب کمونیست به‌طور کلی) به عنوان تصمیم گیرندگان در تئوریهای [[مارکسیسم-لنینیسم|مارکسیست–لنینیست]] و تئوری [[مائوئیسم|مائوئیست]] [[سانترالیسم دموکراتیک]] است.<ref name="Mao-War">[[مائو تسه‌تونگ|Mao Zedong]], English language translation by Marxists.org.</ref>
به اعتقاد ریچارد کوهن، استاد [[دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل]] "کنترل غیرنظامی یک واقعیت نیست بلکه یک پروسه هست".<ref name="Kohn">Kohn, Richard H. [http://www.unc.edu/depts/diplomat/AD_Issues/amdipl_3/kohn.html An Essay on Civilian Control of the Military]. 1997.</ref> کنترل غیرنظامی در عمل در سطوح متفاوتی قراردارد. در یک سطح از رهبران نظامی انتظار می‌رود که سیاست‌های کلی را به عملیات نظامی ترجمه کنند، در سطح دیگر، سیاستمداران غیرنظامی مستقیماً اهداف عملیات نظامی را تعیین می‌کنند. [[رئیس حکومت|رهبران ملی]] با تجربه محدود در مسائل نظامی اغلب چاره‌ای جز تکیه بر مشاوره حرفه‌ای فرماندهان نظامی آموزش‌دیده در هنر و علم جنگ ندارند؛ در چنین مواردی نیروهای نظامی ممکن است برای حمایت یا مخالفت از سیاستی، وارد عرصه کشورداری شوند و باعث کم‌رنگ شدن مرز بین کنترل نظامی و غیرنظامی‌شوند.
== منطق ==
| |||