بهبهان: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== مردم و زبان ==

 

برای نمونه مجموعه فعل و شناسه‌های «کشتِتَم» دربردارنده شناسه فاعلی دوم شخص مفرد «ت» و شناسه مفعولی اول شخص مفرد «م» می‌باشد که در مجموع به جای جمله «تو من را کشتی» به کار می‌رود. همچنین، در مجموعه‌ی «بِترِسونم» (تو را برسانم)، شناسه مفعولی دوم شخص مفرد «ت» نه تنها پیش از شناسه‌ی فاعلی اول شخص مفرد «م»، بلکه حتی پیش از بن فعل قرار می‌گیرد. این تفاوت به جایگاه شناسه در مجموعه فعلی منحصر نمی‌شود، چنانکه مثلا ضمیر فاعلی دوم شخص مفرد «ت» در جمله پرسشی بهبهانی «چِت که؟» (چه کردی؟)، از بن فعل جدا و به ابتدای جمله منتقل شده، و به انتهای کلمه پرسشی «چه» می‌چسبد.

همچنین شناسه‌ها نیز با توجه به نقش فاعلی و مفعولیشان در جمله متفاوتند. برای نمونه، شناسه دوم شخص مفرد در حالت مفعولی به صورت «ت» - مثلا در «بترسونم» (تو را برسانم)، ولی در حالت فاعلی به صورت مصوت «فتحه» - مثلا در «بمرسونَه» (من را برسانی) - ظاهر می‌شود.

 

 

نامهای قدیم بهبهان، آریاگان، ارجان (معرب ارگان) و نیز قبادخوره بوده .کی قباد ساسانی بنیانگزار قلعه ی ارجان بوده است. این منطقه یکی از مناطق عیلام قدیم و نیز بخشی از سرزمین اصلی ساسانیان بوده است. راه شاهی نیز که به دستور داریوش بزرگ هخامنشی ساخته شد، از این منطقه می‌گذشته و شوش را به تخت جمشید و پاسارگاد متصل می‌کرده است.