گویش هزارگی: تفاوت میان نسخه‌ها

تعدادی واژه‌های [[زبان‌های ترکی|ترکی]]-، [[زبان مغولی|مغولی]] و [[زبان اوستایی|اوستایی]] در این گویش موجود است. به عقیده برخی، واژه‌های ترکی و مغولی حدود ۲۰ درصد از واژگان این گویش را تشکیل می‌دهد.<ref>خاوری، محمد جواد، امثال و حِکم مردم هزاره، مشهد: نشر عرفان، ۱۳۸۰، ص۱۶.</ref>گویش هزارگی برخی از ویژگی‌های دستوری فارسی سدهٔ چهارم و پنجم هجری، را در خود حفظ کرده‌است.<ref>همان. ص ۱۷.</ref>در گویش هزارگی دو حرف «د» و «ت» غلیظ نیز وجود دارد که تلفظشان نزدیک به تلفظ آن حروف در زبانهای [[زبان پشتو|پشتو]] و [[زبان اردو|اردو]] است.<ref>همان، ص۲۰.</ref>