عماد فقیه کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ الاسلام، "خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی''' ، متخلص به "عماد" ، و معروف به "عماد فقیه کرمانی" (زادۀ :۶۹۰ه.ق -درگذشت:۷۷۲ یا ۷۷۳ه.ق)یکی از شاعران و عارفان برجسته و معروف قرن هشتم هجری به شمار می آید که معاصر [[حافظ]] و موردتوجه او بوده است. عمده ی شهرت او، به خاطر اشعار زیبا و عارفانه ی اوست که مضامین معنوی و اخلاقی دارند.

 

پدر ِوی ،[[محمود فقیه کرمانی]] ، از نزدیکان و محارم [[نظام الدین محمود کرمانی]] (عارف و صوفی نامدار قرن هفتم و از شاگردان [[عبدالسلام ماکوئی]]) محسوب می شد و به دستور وی خانقاهی در [[کرمان]] بنا نمود و خود به نمایندگی از نظام الدین محمود، ادارۀ امور این خانقاه را عهده دار گردید. نظام الدین محمود در سال ۷۰۵ هجری قمری در کرمان خرقه تهی کرد و به دیارباقی شتافت و در روز هفتم ِفوت ِ او، "محمود" ،پدر عمادفقیه نیز دیده از جهان فروبست.

بدین ترتیب ، "عماد فقیه" ، در سال ۷۰۵ ه.ق درحالیکه فقط ۱۵ سال سن داشت ، به اتفاق برادرش ، ادارۀ امور خانقاه را برعهده گرفت و ضمنا به تحصیلات فقهی خویش نیز ادامه داد.

سرانجام "عمادفقیه کرمانی" که ستاره ای پرفروغ در آسمان دیار ِادب پرور ِ [[کرمان]] محسوب می شد،در سال ۷۷۲ یا ۷۷۳ه.ق ، و درسن ّ ۸۲ یا ۸۳ سالگی ، بدرود حیات گفت و در محوطه ی خانقاهی که خود در محله ی "سرپل دولت آباد"ِکرمان ساخته بود ،به خاک سپرده شد. هم اکنون اثری از این محله ی قدیمی کرمان برجای نمانده است ، امّا محل تقریبی دفن عمادفقیه ، در خیابان [[گنجعلی خان]] امروزی، حدّفاصل بین [[چهارسوق مسگری]] و مدرسه [[ابراهیم خان ظهیرالدوله]]، واقع است.

 

 

وی از عنفوان شباب ، علیرغم مقام فقاهتی خویش ، سرودن شعر را نیز آغاز نمود و تا پایان عمر ، آثار متعددی از خود به یادگار گذاشت.