ویکی‌پدیا

هادریان: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز صفحه تریبون مردم را ایجاد کردم و برای همین دیگر نیازی به پاورقی اش نیست.
برچسب‌ها: حذف حجم زیادی از مطالب منبع‌دار ویرایشگر دیداری
خط ۵۰:
نخستین منصب رسمی هادریان در مقام عضوی ازدادگاهی مدنی به نام ''decemviri stlitibus judicandis{{نشان|چهل و هفت}}'' بود، این دادگاهْ خود یکی از شش ادارهٔ مدنیِ ویجینتیسکسویری{{نشان|چهل و هشت}} بود که پائین‌ترین رتبه را در سلسله مراتب اداری امپراتوری داشت، و هادریان می‌توانست از طریق آن به منصبی بالاتر و حرفهٔ سناتوری جهش نماید. وی سپس به عنوان تریبون نظامی{{نشان|چهل و نه}} خدمت نمود؛ ابتدا با لژیون دوم آدیوتری{{نشان|پنجاه}} در سال ۹۵ و سپس با لژیون پنجم مقدونیه{{نشان|پنجاه و یک}}. در طول مدت خدمت دوم هادریان به عنوان تریبون، امپراتور [[نروا]]<nowiki/>ی پا به سن گذاشته و ضعیفْ تراژان را به عنوان وارث خود برگزید؛ هادریان اعزام شد تا اخبار را به تراژان برساند_ و به احتمال قوی خودْ یکی از چندین پیکی بود که به همین مأموریت برگزیده شده بودند.<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', p.{{nbsp}}37</ref> سپس هادریان به لژیون بیست و دوم پریمیجنیه{{نشان|پنجاه و دو}} منتقل شد و سومین منصب تریبونی اش را تجربه نمود.<ref>John D. Grainger, ''Nerva and the Roman Succession Crisis of AD 96–99''. Abingdon: Routledge, 2004, {{ISBN|0-415-34958-3}}, p. 109</ref> این سه تریبون به وی چند مزیت شغلی بخشیدند: بسیاری از فرزندان اشرافیِ خانواده‌های بزرگترِ سناتوری می‌توانستند با یک یا حداکثر دو تریبون نظامی به عنوان لازمهٔ منصب بالاتر خدمت نمایند.<ref>Thorsten Opper, ''The Emperor Hadrian''. British Museum Press, 2008, p.{{snds}}39</ref><ref>Jörg Fündling, ''Kommentar zur Vita Hadriani der Historia Augusta'' (= Antiquitas. Reihe 4: Beiträge zur Historia-Augusta-Forschung, Serie 3: Kommentare, Bände 4.1 und 4.2). Habelt, Bonn 2006, {{ISBN|3-7749-3390-1}}, p. &nbsp;351.</ref> گفته شده زمانی که نروا در ۹۸ درگذشت، هادریان در رساندن این خبر به تراژان شتاب (زرنگی){{نشان|پنجاه و سه}} کرد تا از پیک رسمی ای که توسط فرماندار _ رقیب وی به نام ''لوسیوس جولیوس اورسوس سرویانوس''{{نشان|صد و دو}}_ فرستاده شده بودْ پیشی گیرد.<ref>John D. Grainger, ''Nerva and the Roman Succession Crisis'', p. 109; Alan K. Bowman, Peter Garnsey, Dominic Rathbone, eds. ''The Cambridge Ancient History – XI''. Cambridge U. &nbsp;P. : 2000, {{ISBN|0-521-26335-2}}, p. &nbsp;133.</ref>
 
در ۱۰۱ هادریان به روم بازگشت، وی به عنوان ''کوایستور''{{نشان|پنجاه و چهار}} برگزیده شده بود، سپس ''کوایستور ایمپراتوریس ترایانی''{{نشان|پنجاه و پنج}} گردید، یعنی افسر رابط{{نشان|پنجاه و شش}} میان امپراتور و مجتمع [[سنای روم|سنا]]؛ و برای آنان فرامین و سخنان امپراتور را قرائت می‌نمود_ و شاید هم وی این فرامین را به نیابت از امپراتور کتابت می‌کرد. در منصب [[سایه‌نویس]] امپراتوری نیز وی جای لوسینیوس سورا _دوست نیرومند و [[شاه‌نشان|تاج بخش]] تراژان_ که به تازگی وفات یافته بود را گرفت.<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', p.{{nbsp}}54</ref> سِمت بعدی اش ''اب اکتیس سناتوس''{{نشان|پنجاه و هفت}} بود که مؤظف به ثبت و ضبط اسناد سنا (مانند یک منشی یا دبیر) بود.<ref>Boatwright, in Barrett, p. 158</ref> در طول جنگ اول [[داکیه]]{{نشان|پنجاه و هشت}}، هادریان به عنوان عضوی از همراهان شخصی تراژان وی را همراهی نمود، اما از سمت نظامی اش معاف گردید تا در ۱۰۵ به عنوان [[تریبونوس پلبیس|تریبون مردم]]{{نشان|پنجاه و نه}} به خدمت مشغول گردد. با پایان جنگ، وی احتمالاً به عنوان [[پرایتور]] نیز انتخاب شد.<ref>The text of ''Historia Augusta'' (''Vita Hadriani'', 3.8) is garbled, stating that Hadrian's election to the praetorship was contemporary "to the second consulate of Suburanus and Servianus" – two characters that had non-simultaneous second consulships – so Hadrian's election could be dated to 102 or 104, the later date being the most accepted</ref> در طول دومین جنگ داکیه، هادریان بار دیگر در خدمت شخصی تراژان بود، اما معاف گردید تا به عنوان [[لگاتوس]]{{نشان|شصت}} لژیون یکم مینروا{{نشان|شصت و یک}} خدمت نماید، سپس در ۱۰۷ به عنوان فرماندار [[پانونیا]] سُفلی{{نشان|شصت و سه}} برگزیده شد و مؤظف بود «[[سرم‌ها]] را به عقب براند».<ref name="Bowman, 133">Bowman, p. 133</ref><ref>Anthony Everitt, 2013, Chapter XI: "holding back the Sarmatians" may simply have meant maintaining and patrolling the border.</ref>
 
اکنون در میانه دهه سوم زندگی اش، هادریان به یونان سفر نمود؛ به وی شهروندی [[آتن]] اعطا گردید و برای مدتی مختصر به سِمت ''اپونیموس آرخون''{{نشان|شصت و چهار}} برگزیده شد (در 112).<ref>The inscription in footnote 1</ref> آتنی‌ها همچنین به وی تندیسی حکّاکی شده را در تئاتر [[دیونیسوس]] هدیه دادند.<ref>The Athenian inscription confirms and expands the one in ''Historia Augusta''; see John Bodel, ed. , ''Epigraphic Evidence: Ancient History From Inscriptions''. Abingdon: Routledge, 2006, {{ISBN|0-415-11623-6}}, p. 89</ref> از این زمان تا جنگ‌های پارتی تراژان خبری از وی نیست. ممکن است که وی تا هنگام بازفراخوانده شدنش به هیئت امپراتوری_<ref name="Bowman, 133"/> زمانی که به عنوان لگاتوس{{نشان|شصت}} در لشکر کشی تراژان علیه [[پارت]]‌ها شرکت جست_ در یونان مانده باشد.<ref>Anthony Birley, ''Hadrian the Restless Emperor'', p.{{nbsp}}68</ref> زمانی که حاکم [[سوریه (استان روم)|سوریه]] برای مقابله با دردسری که بار دیگر در داکیه سر برآورده بودْ فرستاده شد، هادریان با اختیار فرماندهی مستقل به جانشینی وی برگزیده شد.<ref>Anthony Birley, ''Restless Emperor'', p.{{nbsp}}75</ref> تراژان جداً آسیب دید، و با کشتی عازم روم گردید در حالی که هادریان به عنوان فرماندهٔ [[دفاکتو]]<nowiki/>ی ارتش خاوری روم در سوریه باقی ماند.<ref>Karl Strobel: ''Kaiser Traian. Eine Epoche der Weltgeschichte''. Regensburg: 2010, p. 401.</ref> تراژان تا شهر ساحلی سلینوس{{نشان|شصت و شش}} (امروزه با عنوان [[غازی‌پاشا]]) در [[کیلیکیه]] دور شد و در۸ اوت در همان‌جا درگذشت؛ تا از وی به عنوان یکی از تحسین شده‌ترین، محبوبترین و برترین امپراتوران روم یاد شود.
خط ۵۷:
در حول و حوش دوران تصدی منصب کوایستوری{{نشان|شصت و هفت}}_در ۱۰۰ یا ۱۰۱_ هادریان با نوه خواهر{{نشان|پنج}} هفده یا هجده سالهٔ تراژان به نام [[ویبیا سابینا]] ازدواج نمود. خودِ تراژان به نظر می‌رسید که نسبت به این ازدواج رغبتی ندارد، و نیز بعدها ثابت شد که روابط این زوج با یکدیگر به گونه ای رسواکننده خراب است.<ref>Robert H. Allen, ''The Classical Origins of Modern Homophobia'', Jefferson: Mcfarland, 2006, {{ISBN|978-0-7864-2349-1}}, p.{{nbsp}}120</ref> ممکن است ازدواج توسط همسر امپراتور یعنی پومپیا پلوتینا ترتیب داده شده باشد. این بانوی فرهیخته{{نشان|شصت و نه}}و متنفذ در بسیاری از ارزش‌ها و علایق با هادریان اشتراک فکری داشت؛ از جمله ایدهٔ امپراتوری روم به عنوان [حکومتی] مشترک المنافع{{نشان|هفتاد}} با یک زیربنای فرهنگی هلنی (یونانی){{نشان|هفتاد و یک}}.<ref>Hidalgo de la Vega, Maria José: "Plotina, Sabina y Las Dos Faustinas: La Función de Las Augustas en La Politica Imperial". ''Studia historica, Historia antigua'', 18, 2000, pp. 191–224. Available at [http://campus.usal.es/~revistas_trabajo/index.php/0213-2052/article/viewFile/6224/6238]. Retrieved 11 January 2017</ref> اگر هادریان به عنوان جانشین تراژان منصوب می شدْ پلوتینا و [[خانواده گسترده]] اش می‌توانستند پرستیژ اجتماعی و نفوذ سیاسی شان را پس از مرگ تراژان نیز حفظ کنند.<ref>Plotina may have sought to avoid the fate of her contemporary, former empress [[Domitia Longina]], who had fallen into social and political oblivion: see François Chausson, "Variétés Généalogiques IV:Cohésion, Collusions, Collisions: Une Autre Dynastie Antonine", in Giorgio Bonamente, Hartwin Brandt, eds. , ''Historiae Augustae Colloquium Bambergense''. Bari: Edipuglia, 2007, {{ISBN|978-88-7228-492-6}}, p.143</ref> هادریان همچنین توانست روی پشتیبانی مادرهمسر خود ''[[سالونینا ماتیدیا]]'' که فرزندِ خواهرِ محبوب تراژان یعنی ''اولپیا مارچانا''{{نشان|هفتاد و دو}} بود حساب کند.<ref>Marasco, p. 375</ref><ref>Tracy Jennings, "A Man Among Gods: Evaluating the Significance of Hadrian's Acts of Deification." ''Journal of Undergraduate Research'': 54. Available at [http://www3.nd.edu/~ujournal/wp-content/uploads/Full-Print-Edition-with-cover_09-10.pdf#page=62] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170416045613/http://www3.nd.edu/~ujournal/wp-content/uploads/Full-Print-Edition-with-cover_09-10.pdf|date=16 April 2017}}. Accessed 15 April 2017</ref> زمانی که اولپیا مارچانا در ۱۱۲ درگذشت، تراژان وی را تقدیس{{نشان|بیست}} نمود و سالونینا ماتیدیا را عنوان [[آگوستوس (عنوان)|آگوستا]] بخشید.<ref>This made Hadrian the first senator in history to have an ''Augusta'' as his mother-in-law, something that his contemporaries could not fail to notice: see Christer Brun, "Matidia die Jüngere", IN Anne Kolb, ed. , ''Augustae. Machtbewusste Frauen am römischen Kaiserhof?: Herrschaftsstrukturen und Herrschaftspraxis II. Akten der Tagung in Zürich 18. -20. 9. 2008''. Berlin: Akademie Verlag, 2010, {{ISBN|978-3-05-004898-7}}, p.{{nbsp}}230</ref>
 
رابطهٔ شخصی هادریان با تراژان پیچیده بود و ممکن است سرد بوده باشد. هادریان ظاهراً می‌کوشید به واسطهٔ طرح دوستی ریختن با دوستان پسر تراژان (تراژان گرایش‌های [[همجنس‌گرایی|همجنس‌گرایانه]] داشت) نفوذی بر تراژان اعمال نماید، یا بر تصمیمات وی اثر بگذارد؛ و همین امر موجب بروز منازعاتی ناشناخته در حول و حوش ازدواج هادریان و سابینا شد.<ref>Thorsten Opper, ''Hadrian: Empire and Conflict''. Harvard University Press, 2008, p.170</ref><ref>David L. Balch, Carolyn Osiek, eds. , ''Early Christian Families in Context: An Interdisciplinary Dialogue''. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing, 2003, {{ISBN|0-8028-3986-X}}, p.{{nbsp}}301</ref> در اواخر حکمرانی تراژان، هادریان نتوانست منصب [[کنسول روم|کنسولی]] ارشدی تصاحب کند و تنها در ۱۰۸ «کنسول جانشین»{{نشان|هفتاد و چهار}} گردید؛<ref>Anthony R Birley, ''Hadrian: The Restless Emperor'', p.{{nbsp}}54</ref> این امر به وی وضعی مساوی با دیگر اعضای اشرافیت سناتوری داد<ref>Alan K. Bowman, Peter Garnsey, Dominic Rathbone, eds. , ''The Cambridge Ancient History'', XI, p. 133</ref> اما هنوز امتیاز خاصّی که شایستهٔ یک وارث تاج و تخت باشد را نداشت.<ref>Mackay, Christopher. ''Ancient Rome: a Military and Political History''. Cambridge U. Press: 2007, {{ISBN|0-521-80918-5}}, p.{{nbsp}}229</ref> اگر تراژان اراده کرده بود، می‌توانست شاگرد خود (هادریان) را به مقام پاتریسی{{نشان|هفتاد و پنج}} و مزایای آن_ از جمله جهش به مقام کنسولی بدون داشتن تجربهٔ قبلی به عنوان تریبون_ ارتقاء دهد؛ اما چنین ننمود.<ref>Fündling, 335</ref> هرچند هادریان ظاهراً منصب [[تریبونوس پلبیس|تریبون مردم]]{{نشان|پنجاه و نه}} را عهده‌دار شد (در حالی که یکسال جوانتر از عرف معمول بود) وادار به ترک [[داکیه]] و تراژان گردید تا منصب را به عهده بگیرد؛ و تراژان نیز ممکن است همین را خواسته باشد که هادریان از وی دور گردد.<ref>Gabriele Marasco, ed. , ''Political Autobiographies and Memoirs in Antiquity: A Brill Companion''. Leiden: Brill, 2011, {{ISBN|978-90-04-18299-8}}, p.{{nbsp}}375</ref> [[تاریخ قیصرها|تاریخ آگوستا]] هدیهٔ تراژان به هادریان را حلقه الماسی توصیف می‌کند که تراژان شخصاً از [[نروا]] دریافت داشته بود، [هدیه ای که] «سبب تشجیع امیدهای هادریان برای عروج به تاج و تخت گردید».<ref>''Historia Augusta'', ''Life of Hadrian'', 3.7</ref><ref>In 23 BC [[Augustus]] handed a similar ring to his heir apparent, [[Marcus Vipsanius Agrippa|Agrippa]]: see Judith Lynn Sebesta, Larissa Bonfante, eds. , ''The World of Roman Costume''. University of Wisconsin Press, 1994, p. &nbsp;78</ref> در حالی که تراژان فعالانه پیشرفت‌های هادریان را تصدیق می‌نمود، این کار را با احتیاط انجام می‌داد.<ref>Fündling, 351</ref>
 
=== جانشینی ===
خط ۲۴۲:
{{پاورقی|چهل و هشت}} Vigintisexviri و شکل مفرد آن یعنی Vigintisexvir یکی از نهادهای مدنی (collegium) متشکل از خُرده کلانترها (minor magistrates) در [[جمهوری روم]] بود؛ نام '''ویجینتیسکسویری''' به لحاظ لغوی به معنای «بیست و شش مرد» می‌باشد. این نهاد مدنی از شش زیر-مجموعه تشکیل می‌شد که یکی از آنان decemviri stlitibus judicandis بود و در بالا ذکر آن رفت.<ref>{{Cite journal|date=2020-02-02|title=Vigintisexviri|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Vigintisexviri&oldid=938724639|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|چهل و نه}} military tribune با عنوان لاتین tribunus militum به معنای '''تریبون سربازان''' یک افسر [[ارتش روم]] بود که مقامش پائین‌تر از لگاتوس (Legatus) و بالاتر از سینتوریون (centurion) بود. مردان جوان از خانواده‌های با درجهٔ equites (خانواده‌هایی که یک درجه از خانواده‌های اشرافی پائین‌تر بودند<ref>{{Cite journal|date=2020-03-26|title=Equites|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Equites&oldid=947480781|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>) اغلب به عنوان تریبون نظامی ــ به عنوان سکوی پرتابی به سوی نمایندگی [[سنای روم|سنا]] ــ خدمت می‌کردند. این سِمت با سِمت [[تریبون مردم]] (tribune of the plebs) اشتباه نشود.<ref>{{Cite journal|date=2019-03-25|title=Military tribune|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Military_tribune&oldid=889421310|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|پنجاه}} Legio II Adiutrix
خط ۲۶۴:
{{پاورقی|پنجاه و هشت}} First Dacian War اولین جنگ روم-[[داکیه]] در ۱۰۱ تا ۱۰۲ میلادی به وقوع پیوست. پادشاهی داکیه تحت فرمادهی [[دیسیبالوس]]<ref>{{Cite journal|date=2020-03-22|title=Decebalus|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Decebalus&oldid=946741378|journal=Wikipedia|language=en}}</ref> به تهدیدی برای امپراتوری روم بدل گردیده بود و چندین ارتش روم را در زمان [[دومیتیان]] (۸۱ تا ۹۶ میلادی) شکست داده بود. تراژان در سال ۱۰۱ مصمم به شکست دادن داکیان گردید و پس یک سال نبرد خونین توانست دیسیبالوس را شکست دهد و صلحی خفت آور بدو تحمیل نماید. در سال ۱۰۵ که دیسیبالوس مفاد عهدنامه را نقض نمودْ جنگ دوم داکیه آغاز گردید.<ref>{{Cite journal|date=2019-03-20|title=First Dacian War|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=First_Dacian_War&oldid=888665699|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
 
{{پاورقی|پنجاه و نه}} Tribune of the Plebs یا به لاتین: '''tribunus plebis''' در جمهوری روم سِمتی بود که به روی پلبی‌ها (Plebeians که در جمهوری روم بدنهٔ اصلیِ شهروندان آزاد یا غیر بَرده روم را تشکیل می‌دادند، کسانی که [[پاتریسی‌ها|پاتریسی]] نبودند) باز بود، و در سرتاسر تاریخ جمهوری مهم‌ترین مانع در برابر قدرت [[سنای روم|سنا]] و کلانترها بود. این تریبون‌ها اختیار آنرا داشتند که نشست‌های شورای پلبی‌ها ('''Plebeian Council''' اجتماع اصلی مردم در جمهوری روم که به عنوان یک مجتمع قانون گذاری عمل می‌کرد و می‌توانست ضمن وضع قوانین، کلانترها را منصوب نموده و به امور قضایی رسیدگی نماید؛ این انجمن قانونگذاری تنها از طبقهٔ پلبین‌ها تشکیل می‌گردید<ref>{{Cite journal|date=2020-03-22|title=Plebeian Council|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Plebeian_Council&oldid=946794484|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>) را سازمان داده و ریاست نمایند، سنا را فراخوانند، قوانینی را پیشنهاد نمایند، و به نمایندگی از مردم در امور قانونی-قضایی میانجی گری نمایند؛ اما مهم‌ترین قدرتی که داشتند عبارت بود از [[وتو]]<nowiki/>ی اقدامات [[کنسول روم|کنسول]]‌ها و کلانترها؛ و اینچنین از منافع پلبین‌ها به مثابه یک طبقه دفاع می‌کردند. در دوران امپراتوری قدرت آنان به امپراتور تفویض گردید و این سِمت استقلال و بسیاری از کارکردهایش را از دست داد.<ref>{{Cite journal|date=2020-03-16|title=Tribune of the plebs|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tribune_of_the_plebs&oldid=945895324|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
 
{{پاورقی|شصت}} Legatus یک لگاتوس (یا شکل انگلیسی آن: '''legate''') یک رتبهٔ نظامی ارشد در ارتش روم بود و معادل با درجهٔ ژنرال امروزی می‌شود.<ref>{{Cite journal|date=2020-02-25|title=Legatus|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Legatus&oldid=942543304|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/هادریان»