[[پرونده:050218-N-3333H-011 Admiral John B. Nathman, far right, and Admiral William J. Fallon salute during honors arrival of Secretary of the Navy, Gordon R. England.jpg|راست|بندانگشتی|300x300پیکسل|دریاسالاران آمریکایی در حال ادای احترام به وزیر غیرنظامی دریاسالاری آمریکا که زیردست وزیر دفاع آمریکا (که غیر نظامی هست) عمل می‌کند و کنترل نیروی دریایی آمریکا و تفنگداران دریایی را برعهده دارد.]]
طرفداران کنترل غیرنظامی پیرو دیدگاه [[کارل فون کلاوزویتس]] به جنگ هستند که بر ماهیت سیاسی جنگ تأکید دارد. به گفته [[ژرژ کلمانسو]] جنگ جدیترجدی‌تر از آن هست که تماماً بر عهده نظامیان گذاشته شود. با توجه به این که تصمیمات [[راهبرد نظامی|استراتژیک]] مهم مانند اعلام جنگ، شروع حمله یا پایان جنگ تأثیر عمده‌ای بر روی [[شهروندی|شهروندان]] یک کشور دارد، طرفداران کنترل غیرنظامی بهترین هدایت را ازآن مردم، بیان شده توسط [[دموکراسی نیابتی|نمایندگان سیاسی]]<nowiki/> خود، در مقابل سپردن آن به یک گروه نخبه از کارشناسان نظامی می‌دانند. نیروهای [[نیروی نظامی|نظامی]] اعضای یک [[سازمان دولتی]] هستند که وظیفه آن سازمان ''پیاده‌سازی سیاستهاست و نه تدوین و فرموله کردن'' تصیمات سیاسی. کوهن این فلسفه را چنین خلاصه می‌کند:<blockquote style="">خلاصه کنترل غیرنظامی این هست که نیروهای امنیتی و نظامی را تابع اهداف اساسی یک ملت کند نه برعکس آن. هدف نیروهای نظامی یک جامعه دفاع از آن جامعه هست نه تعیین سرنوشت آن.<ref name=Kohn /></blockquote>استفاده مؤثر یک [[دولت]] از زور (خشونت)، از نگرانی‌های بزرگ رهبران ملی هست که باید به نیروهای نظامی برای این جنبه از [[اقتدار|قدرت]] تکیه کنند. خطر اعطای خودمختاری کامل به رهبران نظامی این هست که آن‌ها ممکن است از فرایند تصمیم‌گیری دموکراتیک چشم‌پوشی کنند و از خشونت فیزیکی یا تهدید استفاده از خشونت فیزیکی برای رسیدن به نتایج مورد نظر خود استفاده کنند؛ این مسئله در بدترین موارد ممکن است منجر به [[کودتا]] یا [[دیکتاتوری نظامی]] شود. یک خطر مرتبط نیز استفاده از ارتش برای سرکوب داخلی [[اپوزیسیون|مخالفان سیاسی]] از طریق ارعاب یا کاربرد مستقیم خشونت فیزیکی یا دخالت در برگزاری آزاد و عادلانه [[انتخابات]] به عنوان یک بخش کلیدی از فرایند دموکراتیک هست. از طرف دیگر پرسنل نظامی به دلیل ماهیت کار خود، در مقایسه با غیرنظامیان، به استفاده از خشونت برای حل و فصل اختلافات تمایل بسیار بیشتری دارند، زیرا آموزش پرسنل نظامی برای جنگ حرفه‌ای، بر این روش برخورد تأکید می‌ورزد. از طرفی سازمانهای نظامی سلسله مراتبی بوده و در آن‌ها بحث و دگراندیشی منع و بر اطاعت محض از فرمانهای فرماندهان تأکید می‌شود.<ref>{{Cite web|url=http://www.unc.edu/depts/diplomat/AD_Issues/amdipl_3/kohn.html|title=Kohn: Civilian Control|accessdate=2015-12-11|publisher=Unc.edu| archiveurl = http://www.webcitation.org/71r8PNo2e | archivedate = 22 August 2018}}</ref> (یادآور جمله مشهور: "ارتش چرا ندارد").
