نگهداری موقعیت مداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نگهداری موقعیت مداری''' {{به انگلیسی|Orbital station-keeping}} در [[اخترپویاشناسی]] مجموعه‌ای از مانورهای مداری برای حفظ فضاپیما در مدار است که با استفاده از [[پیشرانش فضایی|پیش‌رانش‌های فضایی]] ویژه‌ای برای نگه‌داشتن یک فضاپیما در یک مدار مشخص شدهٔ خاص و جلوگیری از ترک آن مدار انجام می‌شود. چنین مدارهای مشخص ثابتی '''ایستگاه‌های مداری''' نامیده می‌شوند.

برای بسیاری از ماهواره‌هایی که در اطراف زمین قرار دارند (به منظور ''نگهداری موقعیت مداری'' خود در مواجهه با دگرگونی‌های) تأثیر [[پریشیدگی (اخترشناسی)|نیروهای غیر کپلری]]؛ یعنی انحراف‌ها در توزیع نیروی گرانشی زمین بر آن‌ها، [[قضیه پوسته کروی|سطح کرهٔ همگن]]، [[نیروی گرانشی|نیروهای گرانشی]] از سوی [[خورشید]]/ [[ماه]]، [[فشار تابش]] خورشیدی و [[نیروی پسار]] هوا، که تغییرات ناخواسته‌ای هستند، باید خنثی شود.

برای ماهواره‌های [[مدار نزدیک زمین|نزدیک زمین]] تأثیر [[نیروی پسار|کشش جوی]] اغلب باید جبران شود. برای برخی از مأموریت‌ها این کار فقط برای جلوگیری از [[ورود به جو|ورود مجدد]] ماهواره به جو مورد نیاز است. برای دیگر موارد و به‌طور معمول، در مأموریت‌هایی که مدار را باید با چرخش زمین هماهنگ کرد، ''نگهداری موقعیت مداری'' برای جلوگیری از کوتاه شدن [[تناوب مداری]] لازم است.

فشار تابش خورشیدی به‌طور کلی باعث برهم خوردن غیرعادی تنظیمات (مثلاً انحراف برداری در [[وکتور محور]]) می‌شود: تجزیه و تحلیل [[پریشیدگی (اخترشناسی)|آشفتگی مداری]] را ببینید. برای برخی از مأموریت‌ها این باید با مانورهای متقابلی جبران شود. برای [[مدار زمین‌ثابت|فضاپیمای زمین‌ثابت]]، لازم است که انحراف به اندازهاندازهٔ کافی کوچک نگه داشته شود تا یک فضاپیما را بتوان با آنتن غیرقابل هدایت ردیابی کرد.