سهراب سپهری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
Artismylife20 (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۹:
 
== زندگی ==
سهراب سپهری، در ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷، در کاشان به دنیا آمد.<ref>{{یادکرد|کتاب=هنوز در سفرم|ناشر=نشر و پژوهش فروزان|کوشش=به کوشش پردیخت سپهری|صفحه=ص ۹}}</ref> پدربزرگش میرزا نصرالله خاننصرالله‌خان سپهری نخستین رئیس تلگراف‌خانه کاشان بود. پدرش '''اسدالله''' و مادرش '''ماه‌جبین''' نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.sohrabsepehri.com/main.asp|عنوان=دربارهٔ سهراب سپهری|ناشر=وبسایت سهراب سپهری|accessdate=۱۲ ژوئیه ۲۰۱۱|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110716102444/http://www.sohrabsepehri.com/main.asp|archivedate=۱۶ ژوئیه ۲۰۱۱|dead-url=yes}}</ref>
 
دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (۱۳۱۹)، و متوسّطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی در خرداد ۱۳۲۲ در دورهٔ دوسالهٔ دانش‌سرای مقدماتی پسران، به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.aftabir.com/articles/view/art_culture/literature_verse/c5c1128178798p1.php/زندگی-نامه-سهراب-سپهری|عنوان=زندگی‌نامه سهراب سپهری |تاریخ = ۹ مهر ۱۳۸۴|تاریخ بازدید =۲۰ تیر ۱۳۹۰|ناشر=وبسایت آفتاب}}</ref>
در [[شهریور]] ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به [[تهران]] آمد و در [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] به تحصیل پرداخت و هم‌زمان به استخدام [[شرکت نفت]] در [[تهران]] درآمد که پس از ۸ ماه استعفا داد.
سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعهٔ [[شعر نیمایی]] خود را به نام [[مرگ رنگ|'''مرگ رنگ''']] منتشر کرد. در سال ۱۳۳۲ از [[دانشکده هنرهای زیبا]] فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه [[نقاشی]] در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان [[زندگی خواب‌ها]] منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان‌های هنرهای زیبا نیز به تدریس می‌پرداخت.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.sohrabsepehri.org/article66.html|عنوان=سالشمار زندگی سهراب سپهری|تاریخ=۱۱ اسفند ۱۳۸۹|تاریخ بازدید=۲۰ تیر ۱۳۹۰|ناشر=وبسایت سهراب سپهری|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110926185850/http://www.sohrabsepehri.org/article66.html|archivedate=۲۶ سپتامبر ۲۰۱۱|dead-url=yes}}</ref>
 
سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به [[هندوستان]]، [[پاکستان]]، [[افغانستان]]، [[ژاپن]] و [[چین]] داشت. مدتی در [[ژاپن]] زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد.<ref>«شعرهای چینی با ترجمه سهراب سپهری». ''مجله سخن''، شماره ۱۵۱و ۱۵۲ منتشر شده در دی ماه و بهمن ماه سال ۱۳۴۱</ref>
خط ۷۳:
در سالیان آغازین دههٔ ۱۳۴۰ سپهری همراهِ [[داریوش آشوری]] به ترجمهٔ پاره‌هایی از مقالات و نمایشنامه‌های ژاپنی از روی نسخهٔ فرانسوی کمک کردند که در سال ۱۳۴۳ در کتابِ ''[[نمایش در ژاپن (کتاب)|نمایش در ژاپن]]'' [[بهرام بیضایی]] چاپ شد.
 
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان مدارانه‌اش بسیار گسترده و فراگیر بود. از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسی‌هایی همراه بوده‌اند. برخی از کتاب‌های او چنین می‌باشند: «'''تا انتها حضور'''»، «'''سهراب مرغ مهاجر'''» و «'''هنوز در سفرم'''»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «'''تفسیر حجم سبز'''»، «'''حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره'''»، «'''نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری'''» و «نگاهین'''گاهی به سهراب سپهری'''».
 
== خانواده ==
خط ۸۲:
 
== شعر ==
شعر سهراب سپهری [[شعر نیمایی|نیمایی]] است اما تاثیر '''هوشنگ ایرانی''' نیز براشعار ایشان به اثبات رسیده است. تمامی اشعار او تصویرسازی است. در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموخته‌هایی که از فلسفه ذن فرا گرفته بودگرفته‌بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب می‌شود. وی عادت داشت که دور از جامعه آثار هنری اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود.<ref>«سهراب آمد، گفتگو با خواهرزاده‌های سهراب». ''فصلنامه پروین''، گفتگوکننده: معصومه بیات سعید نعمت‌الله. آبان ۱۳۸۱ شماره ۹</ref>
 
شعر وی صمیمی، سرشار از تصویرهای بکر و تازه‌است که همراه با زبانی نرم، لطیف، پاکیزه و منسجم تصویرسازی می‌کند.<ref>یعقوب‌شاهی، نیاز. «سهراب سپهری». ''عاشقانه‌ها'' چاپ سوم</ref> از معروفترین شعرهای وی می‌توان به: نشانی، [[صدای پای آب]] و [[مسافر (کتاب)|مسافر]] اشاره کرد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است. [[کریم امامی]] که از دوستان نزدیک وی بوده در زمان حیاتش برخی از شعرهای سهراب را به زبان انگلیسی ترجمه کرده‌است. در سال ۱۳۷۵، ترجمه انگلیسی دو مجموعه صدای پای آب و حجم سبز با ترجمه اسماعیل سلامی و عباس زاهدی توسط انتشارات زبانکده منتشر شد.