پاپ بندیکت شانزدهم: تفاوت میان نسخه‌ها

پنج سالش که بود، در جمع کودکانی ایستاده بود که باید به اسقف اعظم [[مونیخ]] خوشامد می‌گفتند. زرق و برق و جلوه خیره‌کننده لباس [[کاردینال]]ی، آن قدر او را مجذوب کرد که تصمیم گرفت بعدها کاردینال شود. اما به جای این کار در چهارده سالگی عضو [[سازمان جوانان هیتلری]] شد. با شروع جنگ، مدتی سپر [[تانک]] ساخت و بعد به نیروی ضدهوایی مونیخ پیوست. با شکست آلمان، مدتی را در اردوگاه زندانیان جنگی [[متفقین]] به سر برد. تجربیاتش در اردوگاه جنگی و حزب [[نازی]] باعث شد به این نتیجه برسد که هیچ چیز غیر از [[کلیسا]] نمی‌تواند در برابر این همه خشونت و جنگ بایستد. پس دوباره به یاد تصمیم پنج سالگی خود افتاد. در پنجاه سالگی توسط [[پاپ پل ششم]] به آرزوی خود رسید و کاردینال مونیخ شد؛ و ۲۸ سال در این مقام باقی‌ماند. سیصد سال بود که هیچ پاپی این همه در مقام کاردینالی صبر نکرده بود.

 

 

در سپتامبر ۲۰۰۶ [[پاپ بندیکت شانزدهم|پاپ بندیکت]] در یک اقدام عجیب در [[سخنرانی]] خود در دانشگاه [[رگنسبورگ]] در ایالت [[بایرن]] آلمان گفته‌ای را از یکی از امپراتوران [[روم شرقی]] بنام [[مانوئل دوم]] از سلسله [[پالئولوگوس]] نقل کرد که باعث ناخشنودی بسیاری از [[مسلمانان]] شد. پاپ گفت: {{گفتاورد بزرگ}}