متارکه مودروس: تفاوت میان نسخه‌ها

با پذیرش شکست [[امپراتوری آلمان]] و تحلیل رفتن قوای عثمانی، رؤیای بسط قلمروی عثمانی در [[قفقاز]] و [[آسیای مرکزی]] به پایان رسید و دولت عثمانی در پی استعفای کابینه [[طلعت پاشا]] تقاضای [[ترک مخاصمه]] را بر اساس شرایط [[اصول چهارده‌گانه ویلسون]] رئیس‌جمهور آمریکا که مجموعاً (اصول موافقت) خوانده می‌شد، اعلام کرد. [[جرج کرزن]] وزیر امور خارجه انگلیس نیز طی یادداشتی خطاب به کابینه آن کشور راه حلی را ارائه داده بود که به قول خودش، بر بنیاد این اصول قرار داشت. پیشنهاد مزبور (حق تعیین سرنوشت) را نه تنها برای اعراب و [[ارمنیان]] که نژادهای قیمومیت [[امپراتوری عثمانی]] مثل [[مردم کرد|کردها]] بودند بلکه برای خود تُرک‌ها هم قائل شده و چنین مقرر می‌داشت که، علاوه بر عربستان و ارمنستانی مستقل باید یک دولت مستقل تُرک نیز به وجود آید که در داخل مرزهای [[آسیای صغیر]] قرار داشت و پایتخت آن یا در [[آنکارا]] یا در [[بورسا]] باشد.<ref>Ataturk: A Biography of Mustafa Kemal, Father of Modern Turkey,Lord Kinross, Kinross, Patrick Balfour,p:238</ref>

* تمامی واحدهای ارتش عثمانی بجز مرزبانی‌ها و واحدهایی که وظیفه تأمین امنیت داخلی را دارند، باید فورافوراً ترخیص شوند.

* ارتش عثمانی از مواضع اشغالی اش در ایران و منطقه قفقاز بیرون رفته و عقب نشینیعقب‌نشینی خواهد کرد.

* بجز ارتباطات داخلی حکومت عثمانی، تمامی ارتباطات بی سیم،بی‌سیم، تلگراف‌ها و خطوط ارتباطی تحت نظارت نیروهای ائتلافی خواهد بود.

* نیروهای ائتلاف ذغال، مازوت و مواد نفتی مورد نیاز خود را از ترکیه تأمین خواهند کرد (هیچ کدامهیچ‌کدام از این مواد صادر نخواهند شد).

* تمامی اوامر دائر بر تسلیم تجهیزات جنگی، ترخیص نیروهای عثمانی و تحویل وسائط نقلیه به نیروهای ائتلاف باید فورافوراً اجرا شود.