فن شعر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: موثر⟸مؤثر |
دانیال رفیعی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
'''رساله فن شعر ارسطو''' (فن شعر = [[بوطیقا]]) از مهم‌ترین میراث فلسفی ادبی یونان می‌باشد، این رساله، اولین کار بازمانده در حوزه نظریه دراماتیک و اولین رساله فلسفی موجود با تمرکز بر [[سخن‌شناسی]] و [[نظریه ادبی]] است. ارسطو در فن شعر، مفهومی را بررسی می‌کند که از آن تحت عنوان «شعر» یاد می‌کند.
فن شعر را ابتدا [[ابوبشر متی بن یونس]] - از [[نسطوریان]] [[بغداد]] که رئیس منطقیان عصر خویش به‌شمار می‌آمد - از [[سریانی]] به عربی ترجمه کرد. ترجمه‌ای که او از فن شعر کرد خطاها و ابهامات زیادی داشت. بعد از او شاگردش [[یحیی بن عدی]] دست به ترجمهٔ دوبارهٔ آن می‌زند و [[یعقوب بن اسحاق الکندی]] برای اولین بار آن را تلخیص کرد. پس از کندی [[ابونصر فارابی]] (متوفی به سال ۳۳۹) که شاگرد ابوبشر متی نیز بود، به شرح و تلخیص فن شعر پرداخت. پس از فارابی معروفترین کسی که دست به کار شرح و تلخیص فن شعر می‌شود، [[ابن‌سینا]] است. پس از ابن‌سینا معروفترین کسی که به تلخیص و شرح بوطیقا اقدام می‌کند، ابن‌رشد است.
رضا شیرمرز، نویسنده و مترجم نام آشنا، این کتاب پراهمیت را اخیرا مستقیما از زبان یونانی به فارسی ترجمه کرد (با عنوان ''شاعری''). او در بخشی از مقدمۀ خویش می گوید: «این فیلسوف عقل گرا و عقلانیت خواه که از خانواده ای ثروتمند می آمد، در جهانی مملو از اندیشه های ناب و متنوع زیست و در میان اندیشمندان زمانه برتری جست و به دلیل ویژگی دانشجویی و دانشگستری و گنجینۀ شکوهمندی که از این رو برای همنسلان و نسل های آینده به جا گذارد به اوج محبوبیت رسید. ارسطو روحی دوباره به کالبد اندیشه و به طبع جامعه دمید. او معتقد بود که انسان تشنۀ دانایی است، همۀ انسان ها توان دانش اندوزی را دارند و شناسنامۀ هر انسانی، ذهن او است. پس زندگی کامل انسانی، یعنی حیاتی توأم با فعالیت فکری.»
رسالهٔ ''فن شعر'' [[ارسطو]] در [[زبان یونانی|یونانی]] Περὶ ποιητικῆς و در [[زبان لاتین|لاتین]] De Poetica نامیده می‌شود که مُعرّبش ''[[بوطیقا]]'' می‌شود.
| |||