زبان نواخت‌بر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زبان نواخت‌بر''' زبانی است که از [[نواخت]] برای تشخیص و تصریف واژگان استفاده می‌کند. نواخت یک صفت واجی است که در بسیاری از زبان‌های جهان رایج است و از آن همانند هم‌خوان‌ها و واک‌ها برای تشخیص کلمات یا صرف آن‌ها استفاده می‌شود (ولی در [[اروپا]]، [[خاورمیانه]]، [[جنوب آسیا]] و [[اقیانوس آرام]] کمیاب است). [[زبان چینی|زبان‌های چینی]] بسیاری همچون [[ماندارین]]، [[کانتونی]] و [[هاکین]] و همچنین زبان‌های [[زبان تایلندی|تایلندی]]، [[زبان ویتنامی|ویتنامی]] و بیشتر زبان‌های [[آفریقای سیاه|جنوب صحرای آفریقا]] همچون [[زبان هوسه|هوسه]]، ویژگی نواخت‌بری واژگانی یا دستوری را به صورت گسترده به کار می‌برند. می‌توان گفت هفتاد درصد از زبان‌های جهان نواخت‌بر هستند.

 

 

== شیوه ==