جنگ‌های اشکانیان و سلوکیان: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۳۸ پیش از میلاد، [[اشکانیان]] یک ضد حمله بزرگ سلوکی را شکست دادند، بر ارتش سلوکی پیروز گشتند و پادشاه سلوکی، دیمیتریوس[[دیمتریوس دوم]] را به اسارت گرفتند، بدین گونه به‌طور مؤثر ادعاهای سلوکی دربارهٔ هر سرزمینی در خاور رود فرات،[[فرات]]، پایان یافت.

برای بازپس‌گیری این قلمرو ، [[آنتیوخوس هفتم،هفتم]]، در سال ۱۳۰ پیش از میلاد ضد حمله علیه [[اشکانیان]] را آغاز کرد و در ابتدا آنها را دو بار در نبرد شکست داد.

[[اشکانیان]] در این شرایط ضعف و با هدف وقت کشی گروهی را برای گفتگو دربارهٔ پیمان صلح گسیل داشتند، ولی سرانجام شرایط پیشنهادی [[آنتیوخوس هفتم|آنتیوخوس]] را رد کردند. اینگونه ارتش سلوکی به زمستان برخورد.

با دیدن فرصت بدست آمده برای وارد آوردن ضربه، [[پارتیان]] زیر فرماندهی [[فرهاد دوم،دوم]]، در [[نبرد اکباتاناهگمتانه|نبرد اکباتان]] در سال ۱۲۹ پیش از میلاد ، [[آنتیوخوس هفتم|آنتیوخوس]] را شکست دادند و به قتل رساندند و اقدام به نابودی و تسخیر بقیه ارتش بزرگ او کردند و این گونه به تلاش [[سلوکیان|سلوکیها]] برای بازپس‌گیری پارس پایان دادند.

از دست دادن قلمرو بسیار زیاد، امپراطوریامپراتوری که پیش از این نیز آسیب دیده بود را به سرازیری ای انداخت که هرگز نتوانست از آن برهد.

امپراتوری [[سلوکیان]] تبدیل به یک کشور برهم خورده شد که گستره اش کمی بیشتر از [[انطاکیه]] و سرزمینهای پیرامون بود.

تنها دلیل ادامه حیات [[سلوکیان]] این بود که [[اشکانیان]] آنان را به عنوان یک سپر و میانگیر سودمند میان خود و [[امپراتوری روم]] می‌دیدند.

هنگامی که [[پومپه]] یک لشکر رومی را به [[سوریه]] راهبری کرد، [[امپراتوری سلوکی]] را به روم پیوست کرد و عرصه برای جنگهای[[جنگ‌های رومی-اشکانیاشکانیان و رومی‌ها]] آماده شد.