دوایته

ویدانته دوایته (سانسکریت: द्वैत वेदान्त) یکی از مکاتب ویدانته در فلسفه هندی است مادهواچاریا (‏۱۱۹۹—۱۲۹۸میلادی) آن را بنیان گذاشت. دوایته برداشتی به‌شدت خداباورانه از اوپانیشادها محسوب می‌شود و در تقابل با ویدانته ادویته و ویشیشت‌ادویته قرار دارد. مادهواچاریا نیز مانند شانکرا و رامانجو مدعی بود که دوانته ویدانته خداگرایانهٔ او ریشه در اوپانیشادها دارد.

مادهواچاریا (‏۱۱۹۹—۱۲۹۸میلادی)

به گفتهٔ فاولر، مکتب دوایته بر آن است که «هنگامی که اوپانیشادها از برهمن بودن روح سخن می‌گویند منظور شباهت است و نه این‌همانی.» مادهواچاریا آموزه‌های اوپانیشاد را مبنی بر یکی شدن با برهمن به صورت «وارد شدن به برهمن» تفسیر می‌کرد و آن را به یکی شدن قطره با دریا تشبیه می‌کرد. این امر در مکتب دوایته به معنای دوگانگی و وابستگی بین آتمن و برهمن است. به باور مادهواچاریا برهمن در اوپانیشاد حقیقتی متمایز، والا، و مستقل است و آتمن تنها برهمن را به شکلی فرودستانه، محدود و وابسته تداعی می‌کند.

مکتب ویشیشت‌ادویته رامانجو و مکتب ادویتهٔ شانکرا هر دو مکاتب ویدانته‌ای نا-دوگانه‌گرا هستند و بر آنند که همهٔ روح‌ها می‌توانند به آزادی و رستگاری دست یابند، ولی مکتب دوایتهٔ مادهواچاریا می‌گوید که روح‌ها تا ابد محکوم به سرنوشتند.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dvaita Vedanta». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۲۰.