[[کانادا]] و [[روسیه]] قبلاًپیش‌تر حاکمیت ملی خود بر ناحیهناحیهٔ نفت خیزنفت‌خیز قطب شمال را اعلام کرده بودند. در سال ۲۰۱۴ [[دانمارک]] ادعایی را در بر ناحیه‌ای به وسعت ۸۹۵ هزار کیلومتر مربع ورای مرزهای دریایی [[گرینلند]] [[سازمان ملل متحد]] طرح کرده‌است که براساس آن استدلال می‌کند دریای اطراف قطب شمال به [[فلات قاره گرینلند|فلات قارهٔ گرینلند]] وصل است که یک ناحیهناحیهٔ خودمختار متعلق به دانمارک است. تیغهتیغهٔ ۱۸۰۰۱٬۸۰۰ کیلومتری به نام [[تیغه لومونوسف|تیغهٔ لومونوسف]] که در اصل یک [[رشته‌کوه]] است و قطب شمال را دو قسمت می‌کند در کانون این اختلاف قرار دارد. یک زیردریایی روسیه در سال ۲۰۰۷ یک پرچم تیتانیومی ضدزنگ را در بستر آب‌های قطب شمال بر زمین نشاند که واکنش خشم آلودخشم‌آلود کانادا را به دنبال داشت.<ref name="A" />
روسیه، نروژ، کانادا، دانمارک و آمریکا که سواحل همجوار قطب شمال دارند، این قلمروی غنی را از آن خود اعلام کرده‌اند. مسابقه برای تصاحب این منطقه از زمانی شتاب گرفت که با آب شدن کوه‌های یخ دسترسی به قطب شمال آسان‌تر شده‌است. در سال ۲۰۰۱ روسیه مدارک مالکیت این منطقه را به سازمان ملل متحد ارائه داد که مورد قبول قرار نگرفت چون فاقد شواهد لازم بود. سه سال پیش کاوشگران روسی در حرکتی حاکی از جدی بودن این کشور در چشم‌داشت به این قلمرو پرچمی را از جنس تیتانیوم در بستر اقیانوس منجمد شمالی نصب کردند. از سوی دیگر، کاوش‌های علمی آمریکا و کانادا برای جمع‌آوری داده‌ها از این منطقه در حال انجام‌است، تا بتواند ادعای این کشورها را بر سر مالکیت این منطقه اثبات کند. نروژ و دانمارک (از جانب گرینلند) نیز برای بدست آوردن حاکمیت این منطقه تلاش می‌کنند. به موجب قوانین بین‌المللی هر یک از این پنج کشور حوزهٔ قطب شمال، مجاز به بهره‌برداری اقتصادی از ناحیه‌ای به شعاع ۲۰۰ مایل در امتداد سواحل خود است.<ref>http://parssea.org/?p=1639</ref>
فقط کشورهایی می توانندمی‌توانند ادعای مالکیت بر این منطقه را داشته باشند که موفق شوند ثابت کنند ادامهادامهٔ یک رشته کوهیرشته‌کوهی که در کشور آنهاآن‌ها وجود دارد، تا اعماق آب هایآب‌های اقیانوس منجمد شمالی کشیده شده استشده‌است. با توجه به این قاعده، پنج کشور می توانندمی‌توانند ادعای خود را مطرح کنند؛ روسیه که خواستار بیش از نیمی از سرزمین قطب شمال است، کانادا، دانمارک، نروژ و آمریکا (از طریق آلاسکا). اما در نهایت فقط سازمان ملل متحد باید بر اساس شواهد علمی که هر یک از این کشورها ارائه می کنند، تصمیم بگیرد که سرزمین مورد اختلاف باید به کدام کشور داده شود. بر اساس «کنوانسیون حقوق دریایی» سازمان ملل متحد که از سال ۱۹۸۲ اجرا می شود، هر کشوری تا ۲۰۰ مایلی سواحل خود مالک بستر دریایی آن است. بنا بر این، در قطب شمال بیش از یک میلیون کیلومتر مربع بدون مالک می ماندمی‌ماند. اختلاف کشورهای حاشیهحاشیهٔ قطب شمال نیز بر سر همین منطقه از اقیانوس منجمد شمالی است و از آنجا که این منطقه به احتمال بسیار زیاد غنی از ذخایر چشمگیر نفت و گاز است، هر کشوری تلاش می کندمی‌کند ماجرا را به نفع خود پایان دهد. هر کشوری که درخواست محکم تریمحکم‌تری ارائه کند، قطب شمال را به دست خواهد آورد. کانادا امکانات لازم را برای شرکت کردن در این نبرد ندارد؛ کانادا حتی یخ شکنییخ‌شکنی قوی برای این که بتواند به این منطقه از اقیانوس برود هم ندارد؛ کانادایی هاکانادایی‌ها به اندازهاندازهٔ یک دهه از روس هاروس‌ها عقب هستند. کانادا هرگز به طور رسمی حق خود را در خصوص این بخش از قطب شمال طلب نکرده است، در حالی که روس هاروس‌ها از سال هاسال‌ها قبلپیش در این زمینه بسیار فعال عمل کرده اندکرده‌اند. روسیه قطب شمال را به خاک روسیه مرتبط می داندمی‌داند که چنین موضوعی می تواندمی‌تواند حاکمیت مسکو بر قطب را تثبیت کند؛ منطقه‌ای که اکنون گفته می‌شود یک چهارمیک‌چهارم ذخایر نفت و گاز جهان را داراست. تلاش روسیه در سال ۲۰۰۱برای۲۰۰۱ برای تبدیل قطب شمال به عنوان بخشی از خاک این کشور در سازمان ملل شکست خورد، اما اگر یافته‌های جدیدتازهٔ مسکو به تایید مجامع بین‌المللی برسد، کشورهای حاشیهحاشیهٔ قطب شمال ناچار باید تسلیم شوند. قطب شمال هم اکنونهم‌اکنون تحت نظارت سازمانی بین‌المللی است و جزو قلمرو هیچ کشوری محسوب نمی‌شود.<ref>https://www.shana.ir/news/111968/قطب-شمال-متعلق-به-کدام-کشور-است</ref>
