فتح مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۰:
|یادداشت=
}}
'''فتح مکه''' به دست حضرت [[محمد]] (صلی الله علیه و آله ) و [[مسلمان|مسلمانان]] در سال [[۶۳۰ (میلادی)|۶۳۰ میلادی]] برابر [[۲۰ رمضان]] سال [[۸ (قمری)|هشتم هجری]] انجام گرفت.
 
== پیشینه ==
بر اساس قرارداد [[صلح حدیبیه]]، بت‌پرستان قریش و مسلمانان پیرو محمد حق شبیخون زدن به کاروان‌ها و قبایل یک‌دیگر را نداشتند؛ پس از گذشت هفده یا هیجده ماه از صلح حدیبیه دو قبیله [[بنی‌بکر]] و [[بنی‌خزاعه]] نبرد کردند. گروهی از بنی‌خزاعه به نزد [[محمد بن عبدالله|حضرت محمد]] رفتند و شبیخون قبیله بنی‌بکر را با پشتیبانی سران قریش دانستند.
 
[[ابوسفیان]] مکه را ترک کرد و به مدینه رفت؛ تا پیمان صلح حدیبیه را دوباره برقرار کند؛ اما محمد بن عبدالله به وی توجهی نکرد و حتی دخترش [[رمله]] همسر محمد بن عبدالله، نیز او را از خود راند.<ref>مغازی واقدی ج ۲ ص ۷۹۲</ref>
خط ۳۸:
محمد بن عبدالله، در زمان آمدن به مکه علمی را به دست [[عبدالله خثعمی]] سپرد و کسانی را که زیر علم وی گردآیند، در امان دانست. سربازان محمد بن عبدالله، شهر را به تصرف خود در آوردند. محمد بن عبدالله نیز به [[مسجدالحرام]] رفت و به طواف [[کعبه]] پرداخت. محمد بن عبدالله بت [[هبل]] و دیگر بت‌های [[کعبه]] را شکست. محمد بن عبدالله پس از فتح مکه اقدام به شکستن بت‌ها نمود، به پیشنهاد او، علی روی شانه‌هایش رفت و بت‌ها را یکی پس از دیگری به زمین انداخت <ref>الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۰</ref> پس از شکستن بت‌ها آيه ٨١ سوره اسراء، «قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطل إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً» نازل شد.<ref>آیه88 اسراء</ref> ماجرای بالا رفتن علی بر شانه‌های محمد را بسیاری از بزرگان اهل سنت در کتاب‌های خود روایت کرده‌اند از جمله: [[احمد بن حنبل]]، [[ابویعلی موصلی|ابو یعلی موصلی]]، ابو بکر خطیب در [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]، محمد بن صباغ زعفرانی در «الفضائل»، حافظ [[ابوبکر بیهقی|ابو بکر بیهقی]]، قاضی ابو عمر و عثمان بن احمد در کتاب‌های خودشان، [[ابواسحاق احمد ثعلبی|ثعلبی]] در تفسیرش، ابن مردویه در «المناقب»، ابن منده در کتاب «المعرفة»، طبری در «الخصائص»، خطیب خوارزمی در «الاربعین» و ابو احمد جرجانی در «التاریخ» روایت کرده‌اند <ref name="الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۱">الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۱</ref>
همچنین «ابو عبد اللَّه جعل» و «ابو القاسم حسکانی» و «ابو الحسن شاذان» کتاب‌هایی در اثبات این قضیه تألیف نموده‌اند.<ref name="الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۱"/>
سپس [[بلال حبشی]] را مأمور کرد که بر بام کعبه [[اذان]] بگوید. محمدحضرت بنعلی عبدالله،(علیه السلام) با گذاشتن پای خود بر شانه خاتم الانبیاء بتهای داخل خانه خدا را شکست. پیامبر اسلام اعلام کرد که هر کس در خانه بتی دارد آن‌را بشکند یا بسوزاند. محمدبنآن عبدالله،حضرت، هیأت‌هایی را به اطراف اعزام داشت تا بت‌هایی را که در بین پرستشگاه‌ها و معابد عشایر و قبایل بود، درهم شکنند. محمد بن عبدالله، [[خالد بن ولید]] را مأمور شکستن بت [[عزی]]، [[عمرو بن عاص]] را مأمور ویران کردن بت‌خانه [[سواع]] و همچنین [[سعید بن زید]] را مأمور شکست [[منات]] کرد.
 
<center><gallery>