'''ماکس پشتاین''' ({{lang-de|Max Pechstein}}; {{birth date|1881|12|31}} – {{death date|1955|06|29}}) [[نقاش]] اهل [[آلمان]] و از اعضای گروه [[بروکه]] بود.
پدر او یک صنعتگر بود که در یک کارخانه نساجی کار میکرد. پشتاین تحت تاثیر ونسان ونگوگ در اکسپرسیونیسم پیشرفت شایانی کرد.
وی قبل از ثبت نام در دانشکده هنرهای کاربردی و سپس آکادمی رویال هنر در درسدن به عنوان دکوراتیو در زادگاه خود کار کرد و در آنجا با نقاش اوتو گوسمان و معمار ویلهلم کریس آشنا شد . اینجا بود که از سال ۱۹۰۲ شروع به کار کرد و شاگرد گوسمان شد . رابطه ای که تا سال ۱۹۰۶ دوام آورد تا وقتی که پشتاین با اریک هکل ملاقات کرد و به گروه هنری دای بروک دعوت شد.
در سال ۱۹۱۲ پس از سالها افزایش تنش مشتاین پس از نمایش برخی کارهای خود از این گروه اخراج شد . این اخراج برای وی خوشحال کننده بود زیرا پشتاین به دلیل سبک محافظه وارانه خود که مخاطبان گسترده تری را جلب میکرد ، پاداش ها و شناخت بسیار فراتر از همسالان خود دریافت میکرد. نقاشی های او سرانجام خلاقانه تر با خطوط سیاه و چهره های زاویه دار و ضخیم تر شد.
پشتاین در سال ۱۹۲۲ در آکادمی برلین به عنوان یک پرفوسور برگزیده شد اما در شروع سال ۱۹۳۳ به خاطر نقاشی هایش توسط نازی ها مبتذل خوانده شد و در همان سال از جایگاه خود اخراج شد و حدود ۳۲۶ نقاشی اش از موزه های آلمان برکنار شد . ۱۶ اثر از وی در نمایشگاه انتارتته کونست (هنر منحط) در سال ۱۹۳۷ به نمایش گذاشته شد . وی در ۲۹ ژوئن ۱۹۵۵ درگذشت
