فهرست رهبران اتحاد جماهیر شوروی: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: |
|||
خط ۵۵:
| scope="row" align="center" |'''[[لئونید برژنف]]'''<small>(1906–1982)</small>{{sfn|Service|2009|p=۳۷۷}}
|[[پرونده:Brezhnev-color.jpg|169x169پیکسل]]
| align="center" |{{nowrap|14 اکتبر 1964{{sfn|Service|2009|p=
| align="left" |برژنف در اکتبر ۱۹۶۴ جای نیکیتا خروشچف را به عنوان دبیر اول حزب کمونیست گرفت. علیرغم اینکه رئیس حزب حاکم بود، در ابتدا به همراه آلکسی کاسیگین و نیکلای پادگورنی به عنوان عضوی از یک ''تروییکا'' کشور را اداره میکرد. تا دهه ۱۹۷۰، قدرت خود را تحکیم کرد و به تنها رهبر شوروی تبدیل شد. در ۱۹۷۷، رسمای جای نیکلای پادگورنی را به عنوان رئیس شورای عالی گرفت.{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۲}} در ۱۹۸۲ درگذشت و در یک تشییع جنازه دولتی به خاک سپرده شد.
| rowspan="4" |دبیرکل حزب کمونیست
| rowspan="3" |'''[[دوره رکود]]'''• {{small|[[Collective leadership in the Soviet Union|رهبری جمعی]]{{سخ}}• [[Kosygin reform|اصلاحات کاسیگینی]] {{small|(1965–70)}}{{سخ}}• [[دکترین برژنف]] {{small|(1968–81)}}{{سخ}}• [[دتانت|دتانت جنگ سرد]] {{small|(1969–79)}}{{سخ}}• [[1973 Soviet economic reform|اصلاحات اقتصادی
|-
| scope="row" align="center" |'''[[یوری آندروپوف]]'''<small>(1914–1984)</small>{{sfn|Service|2009|p=۴۲۸}}
خط ۱۰۳:
| rowspan="2" width="10%" align="center" |{{وسطچین}}مه 1922{{sfn|Reim|2002|pp=۱۸–۱۹}}
↓
آوریل 1925{{sfn|Rappaport|1999|pp=
| rowspan="2" width="45%" align="right" |بعد از اولین سکته لنین در مه ۱۹۲۲، یک ''تروییکا''ی موقت، متشکل از کامنف، استالین و زینوویف، به جای او قدرت را در دست گرفت. در مارس ۱۹۲۳، وقتی که لنین دوباره سکته کرد و دیگر توانایی اداره کشور را نداشت، آن سه نفر قدرت را کاملاً در دست گرفتند. در آوریل ۱۹۲۵، ''تروییکا'' به دلیل مخالفت زینوویف و کامنف با سیاست سوسیالیسم در یک کشور استالین از هم پاشید. بعد از آنکه استالین قدرت خود را تحکیم کرد، کامنف و زینوویف در جریان پاکسازی بزرگ به قتل رسیدند.
|-
خط ۱۱۳:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Георгий_Максимилианович_Маленков.jpg|جایگزین=A man in a shirt with dark, curly hair|149x149پیکسل]]
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Molotov.bra.jpg|جایگزین=A man in a dark suit, light shirt and dark tie, smiling|146x146پیکسل]]
| rowspan="2" width="10%" align="center" |{{وسطچین}}
↓
۲۶ ژوئن 1953{{sfn|Andrew|Gordievsky|1990|pp=
| rowspan="2" width="45%" align="right" |بعد از مرگ استالین در ۵ مارس ۱۹۵۳، ''تروییکا''یی متشکل از گئورگی مالنکوف، لاورنتی بریا و ویاچسلاو مولوتف تشکیل شد.{{sfn|Marlowe|2005|p=۱۴۰}} بعد از آنکه بریا را دستگیر کردند و از رهبری کشور کنار گذاشتند، این ''تروییکا'' هم در ۲۶ ژوئن ۱۹۵۳ به پایان رسید.{{sfn|Taubman|2003|p=۲۵۸}} بعد از آن، جدال قدرتی میان مالنکوف و دبیر اول حزب کمونیست نیکیتا خروشچف روی داد که خروشچف در ۱۹۵۵ با اقتدار در آن به پیروزی رسید.
|-
خط ۱۲۵:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:05.11.1966._Kossiguine_à_Toulouse._(1966)_-_53Fi3436_(cropped)(c).jpg|148x148پیکسل]]
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Nicolai_Podgorny(cropped)_(1).jpg|146x146پیکسل]]
| rowspan="2" |{{وسطچین}}
↓
۱۶ ژوئن 1977{{sfn|Brown|2009|p=
| rowspan="2" width="45%" align="right" |بعد از برکناری خروشچف، ''تروییکا''یی متشکل از برژنف به عنوان دبیر اول، کاسیگین به عنوان نخستوزیر و پادگورنی که در ۱۹۶۵ به جای آناستاس میکویان به ریاست شورای عالی رسید، تشکیل شد. بعد از آنکه برژنف قدرت خود را تحکیم کرد، از اهمیت این ''تروییکا'' کاسته شد{{sfn|Bacon|Sandle|2002|pp=۱۳–۱۴}} و زمانی در ۱۹۷۷ که برژنف به جای پادگورنی به ریاست کشور رسید، منحل شد.{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۲}}
|-
خط ۱۳۷:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Andrei_Gromyko_1972_(cropped).jpg|145x145پیکسل]]
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Dmitri_Ustinov.jpg_(cropped).jpg|148x148پیکسل]]
| rowspan="2" |{{وسطچین}}
۲۰ دسامبر
| rowspan="2" width="45%" align="right" |علیرغم اینکه چرنینکو جانشین آندروپوف شده بود، به دلیل وضع سلامتیاش{{sfn|Kenez|1999|p=۲۴۴}} و محبوبیت کمش میان ''نومنکلاتورا''ها{{sfn|Mitchell|1990|pp=۱۲۱–۱۲۲}} نمیتوانست قدرت خود را تحکیم کند. نتیجتاً، ''تروییکا''یی تشکیل شد که در آن وزیر دفاع اوستینوف مسائل نظامی و وزیر خارجه گرومیکو سیاست خارجی را در دست داشت.{{sfn|Zubok|2002|p=۲۷۶}} و چرنینکو مسائل داخلی را مدیریت میکرد.{{sfn|Bialer|1986|p=۱۰۵}} با مرگ اوستینوف این ''تروییکا'' به پایان رسید.
|-
خط ۱۴۵:
| colspan="1" align="center" |[[دمیتری اوستینوف]]<small>(1908–1984)</small>{{sfn|Zemtsov|1989|p=۱۸۵}}
|}
== آمار ==
استالین در ۱۹۲۴ که به قدرت رسید، ۴۵ ساله بود که جوانترین در میان رهبران اتحاد شوروی است. چرنینکو در ۷۲ سالگی زمام امور را در دست گرفت و پیرترین است. برژنف در ۷۵ سالگی قدرت را از دست داد که رکورد پیرترین رهبر درحال خدمت است. ولادیمیر لنین در میان رهبران شوروی با ۵۳ کمترین طول عمر را داراست. گورباچف که ۸۹ ساله و هنوز زندهاست، از همه رهبران اتحاد جماهیر شوروی بیشتر عمر کردهاست. بیشترین طول حکومت (۲۹ سال) متعلق به استالین است. مالنکوف تنها ۱۸۳ روز زمام امور را در دست داشت که کمترین است.
سطر ۲۳۰ ⟵ ۲۳۱:
|<span style="display:none">60 298</span>60 سال، 298 روز
|هنوز زندهاست
|
|}
سطر ۲۳۶ ⟵ ۲۳۷:
=== یادداشتها ===
=== منابع ===
{{پانویس|۲}}
=== منابع ===
{{چپ چین}}
{{refbegin}}
* {{cite book|author1=Andrew, Christopher|author2=Gordievsky, Oleg|title=KGB: The Inside Story of Its Foreign Operations from Lenin to Gorbachev|edition=|year=1990|publisher=[[HarperCollins Publishers]]|location=|isbn=978-0-06-016605-2|ref=CITEREFAndrewGordievsky1990|url=https://archive.org/details/kgbinsidestoryof00chri}}
سطر ۲۷۳ ⟵ ۲۷۵:
* {{cite book|author=Zubok, V.M.|title=A Failed Empire: The Soviet Union in the Cold War from Stalin To Gorbachev|location=Chapel Hill, NC|publisher=[[The University of North Carolina Press]]|year=2002|isbn=978-0-8078-5958-2|ref=CITEREFZubok2002}}
{{refend}}
{{پایان چپ چین}} {{رهبران حزب کمونیست شوروی}} {{موضوعات اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی}}
{{عصر ایستایی}}
|