ویکی‌پدیا

فهرست رهبران اتحاد جماهیر شوروی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
خط ۲۱:
↓
۲۱ ژانویه ۱۹۲۴†{{sfn|Brown|2009|p=۵۹}}
| align="leftright" |از زمان ظهور بلشویک‌ها، لنین به صورت ''دوفاکتو'' رهبرشان بود.{{sfn|Brown|2009|p=۵۳}} بعد از انقلاب روسیه، لنین از ۱۹۱۷ رهبر جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی و از ۱۹۲۲ تا زمان مرگش رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود.{{sfn|Sakwa|1999|pp=۱۴۰–۱۴۳}}
|دبیر [[شورای کمیسرهای خلق]]
|'''[[لنینیسم]]'''• {{small|[[وحشت سرخ (شوروی)|وحشت سرخ]] {{small|(1917–23)}}{{سخ}}• [[کمونیسم جنگی]] {{small|(1918–21)}}{{سخ}}• [[سیاست‌های نوین اقتصادی]] {{small|(1921–28)}}}}
خط ۳۰:
↓
۵ مارس ۱۹۵۳†{{sfn|Service|2009|p=۳۲۳}}
| rowspan="2" align="leftright" |بعد از مرگ لنین، استالین در ابتدا به عنوان بخشی از یک ''تروییکا'' به همراه گریگوری زینوویف و لو کامنف حکومت را در دست گرفت.{{sfn|Service|1986|pp=231–32}}{{sfn|Service|2009|p=۳۲۳}} اما با تحکیم قدرت توسط استالین، این ''تروییکا'' از هم پاشید و او به دیکتاتور مطلق اتحاد شوروی تبدیل شد. استالین از ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۱ تا ۳ مارس ۱۹۴۷ وزیر دفاع و در جریان جنگ جهانی دوم رئیس کمیته دفاع کشور نیز بود.{{sfn|Green|Reeves|1993|p=۱۹۶}}
| rowspan="1" |دبیرکل حزب کمونیست
{{small|(1922–1952)}}
خط ۴۲:
↓
۱۴ سپتامبر ۱۹۵۳
| align="leftright" |بعد از مرگ استالین مالنکوف جانشین استالین در همه مناصب او شد اما در طول یک ماه پلیتبورو مجبورش کرد از بیشتر آن مناصب استعفا دهد.{{sfn|Cook|2001|p=۱۶۳}} او به زودی خود را در یک جدال بر سر قدرت با نیکیتا خروشچف یافت که نتیجه آن خلع او از نخست‌وزیری در ۱۹۵۵ بود.{{sfn|Hill|1993|p=۶۱}}
|-
| scope="row" align="center" |'''[[نیکیتا خروشچف]]'''{{سخ}}<small>(1894–1971)</small>{{sfn|Taubman|2003|p=۲۵۸}}
خط ۴۹:
↓
۱۴ اکتبر 1964{{sfn|Service|2009|p=۳۷۷}}
| align="leftright" |در سپتامبر ۱۹۵۳، نیکیتا خروشچف با تبدیل شدن به دبیر اول حزب کمونیست، به رهبری اتحاد جماهیر شوروی رسید. با در ۲۷ مارس ۱۹۵۸ به رئیس شورای وزیران تبدیل شد و قدرت خود را بیش از پیش تحکیم کرد. زمانی که در آبخاز در تعطیلات بود، لئونید برژنف او را برای یک ملاقات فوری شورای عالی در ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴ به مسکو فرا خواند. در یک جلسه مجادله‌آمیز، از همه مناصبش خلع شد اما به او اجازه دادند به صورت عمومی به دلیل «سن بالا و مشکلات سلامتی» بازنشسته شود.
|دبیر اول حزب کمونیست
|'''[[آب‌شدن یخ خروشچف|آب‌شدن یخِ خروشچف]]'''• {{small|[[استالین‌زدایی]] {{small|(1956–64)}}{{سخ}}• [[USSR anti-religious campaign (1958–1964)|دین‌زدایی]] {{small|(1958–64)}}{{سخ}}• [[شکاف چینی-شوروی]] {{small|(1956–66)}}}}
خط ۵۶:
|[[پرونده:Brezhnev-color.jpg|169x169پیکسل]]
| align="center" |{{nowrap|14 اکتبر 1964{{sfn|Service|2009|p=۳۷۷}}{{سخ}}↓{{سخ}}۱۰ نوامبر ۱۹۸۲†{{sfn|Service|2009|p=۴۲۶}}}}
| align="leftright" |برژنف در اکتبر ۱۹۶۴ جای نیکیتا خروشچف را به عنوان دبیر اول حزب کمونیست گرفت. علی‌رغم اینکه رئیس حزب حاکم بود، در ابتدا به همراه آلکسی کاسیگین و نیکلای پادگورنی به عنوان عضوی از یک ''تروییکا'' کشور را اداره می‌کرد. تا دهه ۱۹۷۰، قدرت خود را تحکیم کرد و به تنها رهبر شوروی تبدیل شد. در ۱۹۷۷، رسمای جای نیکلای پادگورنی را به عنوان رئیس شورای عالی گرفت.{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۲}} در ۱۹۸۲ درگذشت و در یک تشییع جنازه دولتی به خاک سپرده شد.
| rowspan="4" |دبیرکل حزب کمونیست
| rowspan="3" |'''[[دوره رکود]]'''• {{small|[[Collective leadership in the Soviet Union|رهبری جمعی]]{{سخ}}• [[Kosygin reform|اصلاحات کاسیگینی]] {{small|(1965–70)}}{{سخ}}• [[دکترین برژنف]] {{small|(1968–81)}}{{سخ}}• [[دتانت|دتانت جنگ سرد]] {{small|(1969–79)}}{{سخ}}• [[1973 Soviet economic reform|اصلاحات اقتصادی ۱۹۷۳]]{{سخ}}• [[1979 Soviet economic reform|اصلاحات اقتصادی ۱۹۷۹]]}}
خط ۶۵:
↓
۹ فوریه ۱۹۸۴†{{sfn|Service|2009|p=۴۳۳}}
| align="leftright" |دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۳}} و رئیس شورای عالی از ۱۶ ژوئن ۱۹۸۳ تا ۹ فوریه 1984.{{sfn|Paxton|2004|p=۲۳۴}}
|-
| scope="row" align="center" |'''[[کنستانتین چرنینکو]]'''{{سخ}}<small>(1911–1985)</small>{{sfn|Service|2009|p=۴۳۴}}
خط ۷۲:
↓
۱۰ مارس ۱۹۸۵†
| align="leftright" |دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست{{sfn|Europa Publications Limited|2004|p=۳۰۲}} و رئیس شورای عالی از ۱۱ آوریل ۱۹۸۴ تا ۱۰ مارس 1985.{{sfn|Paxton|2004|p=۲۳۵}}
|-
| rowspan="2" scope="row" align="center" |'''[[میخائیل گورباچف]]'''{{سخ}}<small>(1931–تا کنون)</small>{{sfn|Service|2009|p=۴۳۵}}
خط ۷۹:
↓
۲۵ دسامبر 1991<ref>[http://www.libussr.ru/doc_ussr/usr_19889.htm Указ Президента СССР от 25.12.1991 N УП-3162 "О сложении Президентом СССР полномочий Верховного Главнокомандующего Вооруженными Силами СССР и упразднении Совета обороны при Президенте СССР"]</ref>
| rowspan="2" align="leftright" |از ۱۱ مارس ۱۹۸۵ تا استعفایش در ۲۴ اوت ۱۹۹۱ دبیرکل بود.{{sfn|Service|2009|p=503}}{{sfn|Paxton|2004|p=۲۳۵}} از ۱ اکتبر ۱۹۸۸ تا ۱۵ مارس ۱۹۹۰ ریاست شورای عالی را در دست داشت.{{sfn|Paxton|2004|p=235}}{{sfn|Europa Publications Limited|2004|p=۳۰۲}} از ۱۵ مارس ۱۹۹۰ تا ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ رئیس‌جمهور اتحاد شوروی بود. یک روز بعد از استعفای گورباچف، اتحاد جماهیر شوروی رسماً منحل اعلام شد.{{sfn|Gorbachev|1996|p=۷۷۱}}
| rowspan="2" |'''''[[پرسترویکا]]'''''
* {{small|''[[گلاسنوست]]''}}• {{small|''[[اوسکورنیه]]''}}
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/فهرست_رهبران_اتحاد_جماهیر_شوروی»