ویکی‌پدیا

فهرست رهبران اتحاد جماهیر شوروی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
خط ۷۷:
در طول تاریخ شوروی، چهار مرتبه نوعی الیگارشی به نام ''[[تروییکا]]'' (سه‌تایی) رهبری اتحاد شوروی را برعهده‌دار بود. در این ادوار هیچ شخصی کنترل کاملی بر سیاست‌های کشور نداشت.
 
{| class="wikitable" width="8099%"
! colspan="3" |اعضا
<small>(طول عمر)</small>
! colspan="1" width="16%" |مدت
! colspan="1" width="4540%" |نکات
|-
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Каменев_Л._Б.jpg|144x144پیکسل]]
خط ۸۷:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Grigorii_Zinovieff_1920_(cropped).jpg|144x144پیکسل]]
| rowspan="2" width="10%" align="center" |{{وسط‌چین}}مه ۱۹۲۲{{sfn|Reim|2002|pp=۱۸–۱۹}}{{سخ}}آوریل ۱۹۲۵{{sfn|Rappaport|1999|pp=۱۴۱ & ۳۲۶}}{{پایان}}
| rowspan="2" width="4540%" align="right" |بعد از اولین سکته لنین در مه ۱۹۲۲، یک ''تروییکا''ی موقت، متشکل از کامنف، استالین و زینوویف، به جای او قدرت را در دست گرفت. در مارس ۱۹۲۳، وقتی که لنین دوباره سکته کرد و دیگر توانایی اداره کشور را نداشت، آن سه نفر قدرت را کاملاً در دست گرفتند. در آوریل ۱۹۲۵، ''تروییکا'' به دلیل مخالفت زینوویف و کامنف با سیاست سوسیالیسم در یک کشور استالین از هم پاشید. بعد از آنکه استالین قدرت خود را تحکیم کرد، کامنف و زینوویف در جریان پاکسازی بزرگ به قتل رسیدند.
|-
| colspan="1" align="center" |[[لو کامنف]] <small>(۱۸۸۳–۱۹۳۶)</small>{{sfn|Rappaport|1999|p=۱۴۰}}
خط ۹۷:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Molotov.bra.jpg|جایگزین=A man in a dark suit, light shirt and dark tie, smiling|146x146پیکسل]]
| rowspan="2" width="10%" align="center" |{{وسط‌چین}}۱۳ مارس ۱۹۵۳{{sfn|Service|2009|p=۳۳۲}}{{سخ}}۲۶ ژوئن ۱۹۵۳{{sfn|Andrew|Gordievsky|1990|pp=۴۲۳–۲۴}}{{پایان}}
| rowspan="2" width="4540%" align="right" |بعد از مرگ استالین در ۵ مارس ۱۹۵۳، ''تروییکا''یی متشکل از گئورگی مالنکوف، لاورنتی بریا و ویاچسلاو مولوتف تشکیل شد.{{sfn|Marlowe|2005|p=۱۴۰}} بعد از آنکه بریا را دستگیر کردند و از رهبری کشور کنار گذاشتند، این ''تروییکا'' هم در ۲۶ ژوئن ۱۹۵۳ به پایان رسید.{{sfn|Taubman|2003|p=۲۵۸}} بعد از آن، جدال قدرتی میان مالنکوف و دبیر اول حزب کمونیست نیکیتا خروشچف روی داد که خروشچف در ۱۹۵۵ با اقتدار در آن به پیروزی رسید.
|-
| colspan="1" align="center" |[[لاورنتی بریا]] <small>(۱۸۹۹–۱۹۵۳)</small>{{sfn|Service|2009|p=۳۳۲}}
خط ۱۰۷:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Nicolai_Podgorny(cropped)_(1).jpg|146x146پیکسل]]
| rowspan="2" |{{وسط‌چین}}۱۴ اکتبر ۱۹۶۴{{sfn|Service|2009|p=۳۷۷}}{{سخ}}۱۶ ژوئن ۱۹۷۷{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۲}}{{پایان}}
| rowspan="2" width="4540%" align="right" |بعد از برکناری خروشچف، ''تروییکا''یی متشکل از برژنف به عنوان دبیر اول، کاسیگین به عنوان نخست‌وزیر و پادگورنی که در ۱۹۶۵ به جای آناستاس میکویان به ریاست شورای عالی رسید، تشکیل شد. بعد از آنکه برژنف قدرت خود را تحکیم کرد، از اهمیت این ''تروییکا'' کاسته شد{{sfn|Bacon|Sandle|2002|pp=۱۳–۱۴}} و زمانی در ۱۹۷۷ که برژنف به جای پادگورنی به ریاست کشور رسید، منحل شد.{{sfn|Brown|2009|p=۴۰۲}}
|-
| colspan="1" align="center" |[[لئونید برژنف]] <small>(۱۹۰۶–۱۹۸۲)</small>{{sfn|Service|2009|p=۳۷۷}}
خط ۱۱۷:
| rowspan="1" width="10%" align="center" |[[پرونده:Dmitri_Ustinov.jpg_(cropped).jpg|148x148پیکسل]]
| rowspan="2" |{{وسط‌چین}}۱۳ فوریه ۱۹۸۴<ref dir=ltr>Service, Robert. ''The End of the Cold War:1985-1991.'', First Edition, Public Affairs, New York, 2015, p.105</ref>{{سخ}}۲۰ دسامبر ۱۹۸۴{{پایان}}
| rowspan="2" width="4540%" align="right" |علی‌رغم اینکه چرنینکو جانشین آندروپوف شده بود، به دلیل وضع سلامتی‌اش{{sfn|Kenez|1999|p=۲۴۴}} و محبوبیت کمش میان ''نومنکلاتورا''ها{{sfn|Mitchell|1990|pp=۱۲۱–۱۲۲}} نمی‌توانست قدرت خود را تحکیم کند. نتیجتاً، ''تروییکا''یی تشکیل شد که در آن وزیر دفاع اوستینوف مسائل نظامی و وزیر خارجه گرومیکو سیاست خارجی را در دست داشت.{{sfn|Zubok|2002|p=۲۷۶}} و چرنینکو مسائل داخلی را مدیریت می‌کرد.{{sfn|Bialer|1986|p=۱۰۵}} با مرگ اوستینوف این ''تروییکا'' به پایان رسید.
|-
| colspan="1" align="center" |[[کنستانتین چرنینکو]] <small>(۱۹۱۱–۱۹۸۵)</small>{{sfn|Service|2009|p=۴۳۴}}
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/فهرست_رهبران_اتحاد_جماهیر_شوروی»