کیفیت آب: تفاوت میان نسخه‌ها

اگرچه کیفیت آب شرب در بسیاری از مناطق کشور مناسب است، لیکن در برخی نواحی تخلیهی زهاب کشاورزی و فاضلاب شهری و صنعتی به منابع آب سطحی و زیرزمینی، موجب کاهش کیفیت آب می‌شود. به عنوان مثال در کارون افزون بر آلودگی‌های طبیعی مانند مسیل‌های شور و پیشروی آب شور که از ویژگی‌های محلی است، آلودگی‌های دست‌سازی چون کشاورزی، مجتمع‌های کشت و صنعت نیشکر و آبزی پروری، پساب‌های صنعتی، فاضلاب‌های شهری و روستایی، سازههایسازه‌های بالادست و آلاینده‌های نفتی کیفیت آب را کاهش دادهاند. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد، هنگامی که شوری آب در بند تنظیمی گتوند 1200۱۲۰۰ میکروموس بر سانتی مترسانتی‌متر است، شوری در اهواز و آبادان به 2500۲۵۰۰ و4000و۴۰۰۰ واحد می‌رسد. در شاخهی دز و در محل بند علیکله، شوری کمتر از 500۵۰۰ واحد است، حال آنکه در محل پیوستن دز به کارون افزایش چند برابری می‌یابد. رودخانههایرودخانه‌های دیگر کشور نظیر سیمره، ژاوهرود، کَشَف رود و نیز رودخانههایرودخانه‌های منتهی به تالاب انزلی کما بیش دارای چنین وضعیتی هستند. در نواحی شمالی کشور آلودگی آبهای زیرزمینی که در سطح بالایی قرار دارند، به دلیل تخلیهی فاضلاب‌های انسانی، بیداد میکندمی‌کند. هجوم آب شور به منابع آب شیرین مشکل دیگری است که در برخی نواحی کشور وجود دارد. اختلاط آب شیرین و شور در مناطق مرکزی کشور موجب کاهش کیفیت آب شده استشده‌است. در مناطقی از کشور که دارای ذخایر معدنی هستند، عبور آب از سازندهای زمین شناسیزمین‌شناسی ویژه، در برخی موارد موجب آلودگی نسبی آب به عناصر سمی مانند آرسنیک نیز می‌گردد. به همهی اینها باید حجم آلودگی گستردهی آب برگشتی از مزارع کشاورزی که غنی از نیترات و فسفات است نیز اضافه نمود. در برخی ارزیابیها میزان آب برگشتی از آب کشاورزی تا 26۲۶ میلیارد متر مکعب تخمین زده میشودمی‌شود.<ref>آب و رشد سبز:فراتر از تئوری برای آینده پایدار، [[عیسی بزرگ زاده]]. انتشارات فرهنگ صبا، چاپ اول،1397</ref>