خواجه عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد''' (زادهٔ ۲ شعبان ۳۹۶ ه‍.ق/ ۳۸۵ ه‍.ش / ۱۰۰۶ م. در شهر [[هرات]] درگذشتهٔ ۲۲ ذی الحجه ۴۸۱ ه‍.ق/ ۴۶۷ ه‍.ش / ۱۰۸۸ م) در [[هرات]] معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک ایرانی بود. او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره‌های شاخص<ref>Arthur John Arberry, "Sufism: an account of the mystics of Islam", Courier Dover Publications, 2001. pg 69: "This manual was well regarded in later times; commentaries upon it were written among others by the celebrated Persian mystic Ansari"</ref> و خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی/ ۵ ه‍.ق شناخته می‌شود که به عنوان [[تفسیر قرآن|مفسر قرآن،قرآن]]، محدث، اهل فن جدل و استاد اخلاق، دستی بر آتش داشته‌است. عمده شهرت وی بخاطربه خاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، بخصوصبه خصوص در مدح و ثنای خداوند به زبان‌های عربی و فارسی بوده‌است.

وی با وجود اینکه استاد علوم اسلامی مانند تفسیر، حدیث،[[علم حدیث|حدیث]]، اصول و عقاید بود، با [[علم کلام]] و اهل آن مخالف بود و '''قرآن را یگانه دلیل و مرشد مؤمن می‌شمرد که می‌تواند او را به توحید حقیقی رهنمون شود.'''

نابینائی هر دو چشم خواجه در سن هفتاد سالگی برای وی که عمری به آموزش و آموختن خو کرده بود بسیار گران آمد، اما همچنان به فعالیت ارشاد شاگردان ادامه می‌داد و مطالب را به آن‌ها املاءاملا می‌نمود.