خلافت اموی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خلافت اموی''' ([[زبان عربی|عربی]]: ٱلْأُمَوِیُّون یا بَنُو أُمَیَّة) دومین [[خلافت]] اصلی از مجموع چهار خلافت بنیان نهاده شده بعد از درگذشت [[محمد]] بود. خلفای اموی همگی از [[خاندان بنی امیه]] (فرزندان [[امیه]]) بودند. [[عثمان بن عفان]] سومین خلیفه از [[خلفای راشدین]] نیز از بنی امیه بود. [[معاویه بن ابوسفیان]] (که برای مدتی طولانی در زمان خلفای راشدین فرماندار [[شام (سرزمین)|شام]] بود) پس از پایان [[فتنه اول]] (۶۶۱ میلادی) به عنوان بنیانگذار سلسله امویان، برای نخستین بار در [[تاریخ اسلام]]، انتخاب خلیفه را موروثی نمود. در [[تاریخ اسلام]] بعد از مرگ معاویه، [[فتنه دوم]] آغاز شد و به مدت ۱۲ سال بین مسلمانان بر سر تعیین خلیفه نزاع، کشمکش و درگیری بود. [[مروان اول]] (مروان بن حکم) از شاخه‌ای دیگر از قبیله بنی امیه، پس از خلافت [[معاویه دوم]]، نهایتاً قدرت بنی امیه را تثبیت کرد و [[عبدالملک مروان]] (خلیفه بعد از مروان) نیز با کشتن [[عبداله بن زبیر]] در ([[محاصره مکه (۶۹۲)|محاصره مکه]] در سال ۶۹۲) به فتنه دوم پایان داد. بنی امیه [[فتوحات مسلمانان]] را ادامه دادند و [[فرارود]]، [[ایالت سند|سند]]، [[مغرب عربی]] و [[اندلس (اسلامی)|اندلس]] ([[شبه‌جزیره ایبری]]) را به خلافت مسلمین افزودند. [[سرزمین شام]] ([[سوریه]] و [[اردن]] امروزی) مرکز اصلی خلافت امویان و شهر [[دمشق]] پایتخت امویان بود. امپراتوری بنی امیه ۱۱٫۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت داشت، این پهنه کشورداری خلافت بنی امیه در زمره [[فهرست بزرگ‌ترین امپراتوری‌های جهان|یکی از پهناورترین امپراتوری‌ها]] قرار داده‌است. خلافت بنی امیه در سال ۷۵۰ میلادی توسط [[خلافت عباسی]] سرنگون گردید. پس از باژگونی خلافت اموی، بازماندگان خلافت اموی در [[کوردوبا (اسپانیا)|کوردوبا]] ([[قرطبه]]) در آغاز [[خلافت قرطبه]] و ۷۳ سال بعد [[خلافت قرطبه]] را بنیان نهادند. در دوره این خلافت (قرطبه)، سرزمین قرطبه به یک مرکز علمی، فلسفی و پزشکی در جهان تبدیل گشت که نهایتاً به [[دوران طلایی اسلام]] انجامید. سرزمین‌های تحت حکومت بنی امیه حدود ۶۹ میلیون نفر جمعیت را در خود جای داده بودند که حدود ۳۰ درصد جمعیت جهان در آن دوران محسوب می‌شد.<ref>Early Islamic World