سرو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۷:
سرو ایرانی به عنوان الگوی آزادگی، پایداری، سرافرازی و خرّمی (سرسبزی و سرزنده‌ای) ایرانیان توصیف می‌شود.
درخت سرو از درختانی است که ریشه در فرهنگ ایرانی داشته و جایگاه ویژه‌ای در میان مردم دارد. این درخت به عنوان یک درخت همیشه سبز، استوار و درست قامت حتی در سرما پایداری می‌کند. درست قامتی سرو (سرو سهی) از آن جهت جالب می نماید که بر خلاف درختان دیگر با تغییر عوامل و فشارهای خارجی به چپ یا راست منحرف نمی شود و همواره روند رشد رو به بالا و در خط مستقیم (درست) خود را حفظ می کند از اینرو ایرانیان باستان آن را الگوی طبیعی برای انسان می دانستند. واژه سروش (فرشته پیام آور)<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4|عنوان=معنی سروش در لغت نامه دهخدا}}</ref> برگرفته از واژه سرو می‌باشد. درستی از آن جهت کلیدی است که انسان نتیجه انتخابهای خود ([[کارما]]) را خواهد دید.
درخت سرو از هزاران سال پیش در ایران کاشت شده‌است و یکی از نمونه‌های کهنسال این درخت، [[سرو کشمر]] (کاشمر) بوده‌است که کاشت آن را به [[زرتشت]] دانسته‌اند. اکنون نیز نمونه‌های کهنسال دیگری از درخت سرو در جاهای دیگر ایران همچنان استوار است که مهم‌تر از همه، سرو کهنسال چند هزارساله، در شهر [[ابرکوه]] [[یزد]] است که کهنسال‌ترین سرو جهان به‌شمار می‌رود.
| |||