هزیود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هسیود''' یا '''هزیود''' یا '''هسیودوس''' (زاده: ۸۴۶ قبل از میلاد، درگذشت: ۷۷۷ قبل از میلاد)، شاعر [[یونانی‌ها|یونانی]] و سرایندهٔ مشهورترین منظومهٔ «[[نسب نامهتئوگونیا|تبارنامهٔ خدایان]]» بود. وی که پس از [[هومر]]، محبوبترین شاعر [[کلاسیککلاسیسیسم]] [[یونان]] محسوب می‌شود<ref name="ReferenceA">[[تاریخ تمدن]]، [[ویل دورانت]]، ترجمه: [[امیرحسین آریان پور]] و دیگران، جلد دوم، صفحه:۱۱۷</ref> از اهالی [[آسکرا]] واقع در [[بئوتیابویوتیا]] بود و در قرن هشتم قبل از میلاد می‌زیست.<ref name="ReferenceB">اساطیر جهان، مؤسسه [[لاروس]]، جلد دوم، صفحه: ۱۴</ref> خانوادهٔ ''هزیود''، اهل کومه در [[آئولیس]] بودند.<ref name="ReferenceB"/>

وی در شهر [[کومه]] (کیمه) از بلاد [[آیولیا]] (ایولیس) واقع در [[آسیای صغیر]] به دنیا آمد. پدرش در این شهر دچار فقر شد و به ناچار به [[آسکرا]] مهاجرت نمود. هزیود از کودکی به شبانی پرداخت و در مزارع کار کرد و در پی گله‌های خود، در دامنهٔ کوهستان [[هلیکون]] خرامید. در همین زمان بود که طبع شعر در وی به وجود آمد و انگار که [[خدایان]] [[هنر]] در کالبد او، [[شعر]] دمیدند. پس به خواندن و سرودن شعر روی آورد و ضمن شرکت در مسابقات شعر و موسیقی، موفق به دریافت جوایز متعدد گردید. بنا به گفته عده‌ای، وی برخی از این جوایز را از دست [[هومر]] دریافت کرده‌است.<ref name="ReferenceA"/>

[[ویل دورانت]] به اعتبار همین دلبستگی '''هسیود''' به شعر و موسیقی، وی را '''خنیاگر آسکرا''' نامیده‌است.

'''هزیود''' مانند سایر [[یونانی‌ها|یونانیان]]، به [[اساطیراسطوره‌شناسی]] و داستان‌های شگفت‌آور کهن علاقه بسیار داشت و همین علاقه او را به نگارش نسب نامه یا تبارنامه‌ای برای خدایان واداشت.<ref>[[تاریخ تمدن]]، [[ویل دورانت]]، ترجمه: [[امیرحسین آریان پور]] و دیگران، جلد دوم، صفحه:۱۱۸</ref>

در دورانی از زندگی، به '''هزیود'''، [[ارث]] قابل توجهی رسید، اما برادر او، [[پرسئوس]] با فریبکاری بخشی از این میراث را، به نفع خود ضبط کرد که همین باعث شد که '''هسیود''' منظومهٔ استواری خطاب به برادرش بسراید و در آن او را اندرز دهد.

دربارهٔ مرگ '''هسیود''' در تاریخ به صراحت مطلبی درج نشده‌است، امّا بنابر برخی روایات، هسیود وقتی که به سن ۸۰ سالگی رسیده بود، دختری به نام [[کلومنه]] را اغفال کرد و با او نزدیکی کرد. برادر کلومنه، وقتی که از ماجرا آگاه شد، هسیود را کشت و جسدش را به درون دریا انداخت. هرچند که کلومنه باردار شده بود و چندی بعد، در جزیره [[سیسیل]] پسری به دنیا آورد. این پسر، که فرزند هسیود محسوب می‌شد، همچون پدر شاعر نامداری شد و او [[ستسیخوروس]]، شاعر بزمی معروف است.<ref>[[تاریخ تمدن]]، [[ویل دورانت]]، ترجمه: [[امیرحسین آریان پور]] و دیگران، جلد دوم، پانوشت صفحه:۱۲۳</ref>

معروفترین اثر '''هسیود'''، نسب نامه یا تبارنامه‌ای است که وی برای خدایان عصر خویش نوشته و با عنوان ''[[نسب نامهتئوگونیا|تبارنامهٔ خدایان]]'' معروف است. این نسب نامه که بخش‌هایی از آن هم‌اکنون نیز موجود است، [[تئوگونیا]] نام دارد.

اثر دیگر او، منظومهٔ ''[[کارها و روزها]]'' است که شعری استوار در وصف زندگی کشاورزان است و حکم اندرزنامه‌ای را دارد که خطاب به [[پرسئوس]] که برادر بی وفای هسیود بود، سروده شده‌است.

'''هسیود''' در تاریخ و فرهنگ و ادبیات [[یونان باستان]] از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و او را پس از [[هومر]] محبوبترین شاعر کلاسیک یونان دانسته‌اند.

از جمله مفاهیم پیشنهادی خاص او، مفهوم [[خائوس]] است. خائوس،خائوس مادهٔیا بی نظامآشفتگی ازلی، مادهٔ بی‌نظام و بی تعیّنی بود که به نظر هزیود، جهان از آن ساخته شده بود. برخی از محققین مفهوم خائوس را به مفهوم قرآنی «[[هبا]]» نزدیک دانسته‌اند.<ref>[[تاریخ تمدن]]، [[ویل دورانت]]، ترجمه: [[امیرحسین آریان پور]] و دیگران، جلد دوم، پانوشت مترجم در صفحه:۸۵</ref>