خلیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

|پیوند =http://en.wikipedia.org/wiki/Caliph |زبان =انگلیسی | بازیابی =31 دسامبر ۲۰۱۰}}</ref>

 

واژه «خلیفه» چندین بار در [[قرآن]] به معنای «جانشین» (ترجمه [[سیدمحمدباقر موسوی همدانی]]) به کار رفته‌است از جمله آیه ۳۰ سوره [[بقره]]، آیه ۶۹ [[سوره اعراف]]، آیه ۱۴ [[سوره یونس]] و آیه ۶۲ سوره [[نمل]]. [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌گوید در آیه ۳۰ سوره بقره نوع [[انسان]] به عنوان خلیفه [[خدا]] بر روی زمین معرفی شده‌است.<ref>{{پک|طباطبایی|1374|ک=ترجمه تفسیر المیزان|زبان=fa|ص=176-179}}</ref> در زبان عربی نیز از ریشه «خ-ل-ف» به معنای فرزند تازه متولد شده‌ای که الهه‌ای او را جانشین پدر تازه درگذشته اش قرار داده، یافت می‌شود. این معنا با مفهوم قرآنی خلیفه نیز موافقت دارد که در آن تنها خداوند است که کسی را به جانشینی برگزیده، تعیین کرده، منصوب کرده و گمارده است و در همه موارد با فعل «جَعَلَ» به کار برده شده‌است. با این حال هیچ‌یک از این موارد به امور سیاسی ارتباط نداشته‌است.<ref>{{پک|Böwering|2013|ک=The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought|زبان=en|ص= 83-84}}</ref>