زغال فشرده: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Charcoal Briquette.JPG|250px|بندانگشتی|قالب‌های زغال فشرده]]

'''زغال فشرده''' یا '''زغال قالبی'''، رایج‌ترین نوع [[بریکت]] سوختی است که با گرد [[زغال]] چوب ساخته می‌شود.

 

برای ساختن این ماده، دو روش وجود دارد یکی با استفاده از خرده زغال چوب که آن را آسیاب کرده و گرد به دست آمده را با گونه‌ای چسب که معمولا چسب طبیعی است به همراه برخی افزودنی‌های دیگر درهم می‌آمیزند، سپس مخلوط به دست آمده را تحت فشار و گرما قرار داده و به شکل‌های گوناگون (معمولاً چهارگوش یا استوانه‌ای یا تخم مرغی) قالب‌گیری می‌کنند. در روش دوم فقط از الیاف طبیعی مخصوصا [[خاک‌اره]] استفاده شده و خاک‌اره نباید حاصل از چوب‌های صنعتی مانند [[نئوپان]] باشد و آن‌ها را توسط آسیاب خرد کرده و سپس خشک کرده و توسط دستگاه‌های فشار بالا به هم پرس کرده و بعد از این مرحله برای عملیات کربونیزاسیون آن‌ها را وارد کوره کرده که بسته به نوع کوره (صنعتی و سنتی) و جنس الیاف بکار برده شده (خاک اره؛ پوست گردو؛ و غیره) ۱۲ تا ۴۸ ساعت حرارت می‌دهند و سپس از کوره خارج کرده و داخل یک محفظه بسته قرار می‌دهند و بعد ۴۸ ساعت زغال حاصل می‌شود که این نوع زغال در تمامی کشورهای صنعتی به علت آلایندگی کمتر، بدون بو، بدون دود، عمر طولانی سوختن، گرما دهی بالا و حفاظت از منابع طبیعی جایگزین سوخت‌ها حتی [[زغال‌سنگ]] شده‌است.