دینور (شهر باستانی): تفاوت میان نسخه‌ها

=== پس از [[اسلام]] ===

دینور در زمان [[عمربن خطاب]] [[شهر|شهری]] آباد بوده‌است. دینور در [[نبرد نهاوند|واقعهٔ نهاوند]] (حدود [[۲۱ (قمری)|۲۱ هجری قمری]] برابر با [[۶۴۲ (میلادی)|۶۴۲ میلادی]]) به صلح تسلیم [[مسلمان|مسلمانان]] شد. در زمان [[معاویه]] دینور «''ماه‌الکوفه''» نامیده‌شد<ref>نجیب بکران، محمد بن، ''[[جهان‌نامه|جهان‌نامه: متن جغرافیایی تألیف‌شده در ۶۰۵ هجری]]''، به کوشش [[محمدامین ریاحی]]، تهران: انتشارات کتابخانۀ ابن سینا، فروردین ۱۳۴۲؛ ص ۶۷.</ref>، چون عایدات آنجا به [[کوفه]] تحویل داده می‌شد. ماه به معنای ''ماد'' است و به این مسئله اشاره دارد که دینور در قلب [[سرزمین ماد]] قرار گرفته‌است.

 

دینور در [[سده ۴ (قمری)|قرن چهارم هجری]] [[پایتخت]] سلسلهٔ کردی مستقل کوچکی بود بنام [[آل حسنویه|حسنویان]] که بر آن ناحیه بیش از ۵۰ سال تسلط و فرمانروایی داشتند. [[حمدالله مستوفی]] در [[سده ۷ (قمری)|قرن هفتم]] دینور را [[شهر|شهری]] مسکون، با هوایی معتدل و آب فراوان و [[گندم]] و [[انگور]] بسیار توصیف کرده‌است. در سال‌های آخر خلافت [[مقتدر (خلیفه)|مقتدر]] (فوت [[۳۲۰ (قمری)|۳۲۰ هجری قمری]]) دینور به صورت موقت خراب شد. در این زمان [[مرداویج زیاری|مرداویج]] دینور را در سال [[۹۳۱ (میلادی)|۹۳۱ میلادی]] ([[۳۱۹ (قمری)|۳۱۹ هجری قمری]]) [[غارت]] کرد و در وقایع بعدی، چندین هزار نفر از مردم دینور (۷۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰ نفر) کشته‌شدند.